Afbeelding

Column Astrid: Even Single

Algemeen

Sinds ik een 'single mam' ben merk ik dat single zijn toch een bepaalde status heeft. Je bent single voor even. Je hebt een relatie voor lang. Single is net zoiets als 'in between jobs'. Je neemt even de tijd voor jezelf. Zet de bloementjes buiten, geniet van het 'vrije' gevoel en stapt daarna weer in een relatie. Een nieuwe partner die je of zomaar spontaan tegen komt, maar waarschijnlijker: Vindt via een datingsite. Zo werkt het. Althans zo denkt een groot deel van de mensheid is mijn ervaring.

Twee jaar geleden plaatste ik een foto van mijn toenmalige vriendje en mijzelf op Facebook. Het was de eerste keer dat ik iets over mijn liefdesleven met de rest van de wereld deelde. De reacties waren overduidelijk super enthousiast op mijn foto. Ik kreeg ontzettend veel gelukwensen alsof ik had aangekondigd dat ik ging trouwen. Leuk natuurlijk. Maar ook dubbel. Want het leek of ik opeens weer meetelde en alsof ik nu weer gelukkig kon zijn. Terwijl ik dat voor hem eigenlijk ook gewoon was. En na hem trouwens ook weer. Want de relatie duurde niet langer dan drie maanden.

Ook opvallend: Eén van de eerste vragen die mensen stellen, 'Heb je alweer een relatie?' en als ik dan ontkennend antwoord volgt er vaak: 'Hoe kan dat nou?' Tja, weet ik veel. Omdat ik hem niet tegenkom, vermoed ik. Omdat ik geen zin meer heb in datingsites, eindeloos lang appen met wildvreemde mannen, naar borrels voor 35plus singles te gaan en al helemaal niet om te denken dat ik gelukkiger zou zijn als ik die ene zou vinden.

Ik geef toe dat single zijn niet altijd zaligmakend is. Er zijn momenten dat ik het ontzettend kan missen. Vooral op momenten dat het druk is op het werk, de kinderen van alles van me nodig hebben, er dingen zoals de vaatwasser of mijn auto kapot gaan of als de computer vast loopt terwijl ik nog duizendenéén dingen moet doen. Dan zou ik graag even in de armen van een leuke man vallen, de woorden 'het komt goed' horen en het liefst natuurlijk dat hij vervolgens even naar het kapotte 'ding' kijkt. Ook zijn er momenten dat ik in de stad loop het Nationale Stelletjesdag blijkt te zijn. Dan kan ik me ook weleens moederziel alleen voelen en de enige oplossing lijkt dat rechtsomkeert naar huis te gaan – of via de supermarkt – om vervolgens met de gordijnen dicht Netflix te kijken en chocolade, koekjes en ijs te eten me afvragend wat ik toch verkeerd doe. Dat even zielig zijn omdat ik even single ben, helpt goed. Vaak voel ik me de volgende dag alweer veel beter. Dan hoor ik weer verhalen van relatieperikelen, zie ruziënde stelletjes in de supermarkt, besef me dat ik met niemand hoef te discussiëren over wat dan ook en ga ik opgewekt een rondje rennen vanwege de chocolade, koekjes en ijs die avond ervoor.

Alleen zijn is maar af en toe vervelend. Maar samenzijn is dat ook. Dus als ik weer zo'n bui heb, laat me dan maar. Het is tenslotte het perfecte excuus om ongegeneerd ijs en chocolade te eten.  Even single zijn, is zo slecht nog niet.

Astrid Potuijt (42) is redacteur van BAR Uitgeverij.

Advertenties uit de krant