KrantDessert 8 december 2016: Glazen bollen en tarotkaarten

De paranormale wereld heeft mij altijd al gefascineerd. Als puber lag ik op zondagavond in mijn bed te luisteren naar Jomanda en ik had ook echt een fles water naast de radio staan. Je wist tenslotte niet of de dame in het blauw maar wat zei of dat ze echt via de radio het water in kon stralen. Later ging ik eens in de zoveel tijd naar zo'n paranormale beurs. Het gekke is dat ik er altijd sceptisch over ben en toch word aangetrokken door de mystiek er omheen. Dat zal wel met mijn hang naar sprookjes en magie te maken hebben. Ik houd ervan als dingen niet te verklaren zijn.

De eerste keer dat ik bij een 'waarzegger' aan tafel zat, was samen met vriendin Iris. Beiden wisten we niet wat we ervan moesten verwachten en kozen lukraak een vrouw die ons de 'toekomst' zou voorspellen. Iris was eerst aan de beurt. Ik weet niet meer precies hoe dat gesprek ging, maar de vrouw probeerde de naam van haar overleden vader te raden en na een serie van 'Piet, Kees, Tom en Gerard (de laatste naam was van mijn vader, waardoor we niet meer bijkwamen van het lachen) gaf de vrouw het op. We namen het niet serieus genoeg en dat de tranen over onze wangen stroomden van het lachen, hielp natuurlijk ook niet echt mee. Eenmaal bedaard schoven we toch nog bij een andere vrouw aan. Deze vrouw voorspelde mij dat ik binnen een niet al te lange tijd een tweeling zou krijgen. Je moet weten: ik was begin twintig en absoluut niet bezig met kinderen. Ondanks dat ik het met een korreltje zout nam, maakte ik toch iedere maand een vreugdedansje als opoe weer op bezoek kwam.

Ik heb inmiddels al veel vreemde dingen gehoord van mensen die beweren dat ze met overledenen praten, engelen zien en via kaarten de toekomst kunnen voorspellen – zo kreeg ik eens te horen dat ik waarschijnlijk van een andere planeet afkomstig ben, dat ik later in een rode auto zou gaan rijden (ik koos natuurlijk expres voor blauw), en dat ik heel rijk zou worden (ik wacht af) – maar toch zit er zo eens in de zoveel tijd toch wel waarheid in. Zo werd mij vorig jaar nog gezegd dat ik voorlopig alleen met de meiden zou blijven en een heel goede vriend zou krijgen. Beide zijn nu, een jaar later, uitgekomen. Maar toch he! Ik las eens een artikel dat waarzeggen eigenlijk helemaal niet kan. Dat de toekomst niet vastligt en dat het dus onmogelijk is om die te voorspellen. Daarnaast merk ik ook wel dat deze mensen vaak trucjes uithalen. Ze blijven vragen en gissen, net zolang totdat ze een 'ja' krijgen en daarop kunnen voortborduren. Ongetwijfeld zal hier ook gelden: De goede lijden onder de slechte.

Maar ik blijf zo nu en dan lekker gaan. Omdat het leuk is om eens te gissen naar de toekomst en om eens ongegeneerd een half uur over mezelf te praten.

Heerlijk toch dat ik nu kan zeggen: Ja sorry, daar kan ik niets aan doen, ik kom van een andere planeet.