Julia 4: Een date met Erwin

8 januari 2016, 17:19 Algemeen

Een date met Erwin

Met gemengde gevoelens stond ik voor mijn kledingkast. Wat doe je aan naar een date met iemand die je geen valse hoop wilt geven? Ik trok een paar kledingstukken uit de kast en legde ze weer terug. Wat ging ik zeggen? Wat zou ik bestellen? De vragen bleven maar door mijn hoofd heen buitelen.
Ik had toegestemd in een date met Erwin. Zelfs nadat ik hem had gezegd dat we geen match waren, was hij blijven aandringen op een afspraakje. 'Ik vind je gewoon een leuke meid en volgens mij hebben we best een klik', had hij via WhatsApp laten weten. Mijn vriendin Lisanne vond dat ik best op date kon gaan. 'Je wilt een rijker sociaal leven en misschien is hij inderdaad wel een gezellige vent. Je bent toch duidelijk geweest? Dus wat heb je te verliezen?'

Uiteindelijk had ik 'ja' gezegd. Ik trok een zwarte broek en roze bloesje uit mijn kast en trok het aan. Simpel en vooral gewoon Julia. We hadden afgesproken bij een restaurantje in de stad. Ik had erop gestaan om met eigen vervoer te komen. Mijn date-ervaring was inmiddels groot genoeg om te weten dat afhankelijk zijn om weer thuis te komen geen goede optie was.
Zoals toen ik die date had met Michel. Na vijf minuten wist ik al dat dit een vreselijk lange avond ging worden en dat we absoluut niets gemeen hadden. Of toen ik met Bart op stap ging en halverwege bleek dat het enige wat hij met mij wilde, was zijn bed delen. Het was maar goed dat ik toen meteen de trein richting huis kon nemen. Want afgezien van dat bed delen, had Bart ook niets aantrekkelijks waarvoor ik het nog had kunnen overwegen.

Erwin leek zenuwachtig. Het restaurantje waar hij graag met me wilde eten, bleek een buffet met biologische eten te zijn. Het eten werd gewogen en daar betaalde je voor. Een leuk concept, maar nogal rommelig. ,,Niet te veel opscheppen hoor", waarschuwde Erwin me terwijl ik met mijn tas aan mijn schouder en mijn te dikke winterjas langs het buffet schoof om mijn bord vol te laden. ,,Je kunt beter later nog eens bijhalen, anders betaal je al snel te veel." Een krent, duidelijk iemand die op zijn geld zat.

Zelf schepte hij zo weinig op, dat ik me inhalig begon te voelen toen ik nog een bak met gevulde champignons zag staan. Met een rood hoofd van de warmte stonden we bij de kassa in de rij voordat ons eten gewogen zou worden. Ik moest mijn portemonnee pakken, maar dat ging onmogelijk met één hand. Tjonge, wat was het warm hier.
Erwin had alleen maar oog voor die weegschaal en welk bedrag hij aan zou geven. Ik kieperde ondertussen mijn champignons van mijn bord terwijl ik mijn tas probeerde open te ritsen. Met een rood hoofd van schaamte en warmte keek ik om mij heen. Niemand had het gezien, dan maar geen champignons. Toch wel jammer… ze leken zo lekker. Zou ik teruglopen?
Erwin draaide zich om. Hij keek naar mijn bord en toen naar de grond. ,,Ze zagen er toch niet zo lekker uit", zei ik fluisterend. ,,Oh", hij trok zijn wenkbrauwen even op. ,,Mij leken ze wel lekker."

Serieus? Dacht hij echt dat ik dit expres had gedaan? Ik hield nog net een grote zucht binnen en stippelde ondertussen een vluchtplan uit.

Vrijdag 15 januari deel 5.