100 dagen 100 procent afvalloos?

5 September start de 100-100-100 uitdaging. Vijftig Mensen uit de BAR-gemeenten doen mee aan het project, opgezet door de gemeente. Vijftig huishoudens gaan honderd dagen honderd procent afvalloos leven. Kan dat eigenlijk wel?

BAR Uitgeverij gaat drie huishoudens volgen gedurende deze periode. Waar lopen ze tegenaan? Wat is echt onmogelijk? Hoe beïnvloed het je leven en waarom is het nu eigenlijk zo belangrijk dat we afval scheiden?

We zoeken de deelnemers thuis op. Als eerste gaan we langs bij Hannie van der Wel. Ze is 66 jaar en woont in Rhoon samen met haar twee katten. In september krijgt ze er nog een puppy bij. ,,Ik ga graag de uitdaging aan", vertelt Hannie. ,,Ik ben sinds een jaar met pensioen en ik vind het leuk om aan zo'n project mee te doen. Afval scheiden doe ik al jaren. Dus ik verwacht niet dat het heel moeilijk zal worden."

Hannie is dus al ervaren. Ze houdt papier, glas en plastic apart. Ze vangt het regenwater op in de tuin om de plantjes water te geven. Het restafval is iedere maand slechts een laagje in de grijze container. ,,Het scheelt natuurlijk dat ik alleen ben. Maar sinds ik me heb opgegeven voor dit project, denk ik wel over meer na. Zo merk ik dat je eigenlijk vooral afval koopt in de supermarkt. Ik eet veel fruit, maar al dat fruit zit weer in plastic bakjes."

Hannie vraagt zich af wat er nu beter is… papieren of plastic verpakkingen? Maakt het verschil? En wat is nu precies restafval? Die papieren zakdoekjes die ze veel gebruikt in elk geval wel. ,,Ik heb een stapel stoffe zakdoeken gekocht", zegt ze. ,,Dat gaat al afval schelen. Maar de kattenbakkorrels? Ik heb nog geen idee hoe ik dat anders kan regelen."

Sandra van Heijst (49) meldde zich ook direct aan voor het project. Zij komt uit Ridderkerk, is getrouwd met Rob (46) en samen hebben zij vier kinderen. Astella is de oudste van 22 jaar. Zij studeert in Utrecht en is alleen in de weekenden thuis. Daarop volgen Sabrya van 20 jaar, Tom van 16 en Elisa van 15 jaar.
,,Ooit moest ik goed op onze financiën letten", vertelt Sandra. ,,Ik verdiepte me in dit onderwerp – werd later ook budgetcoach – en nu het niet meer nodig is, is het 'gewoon' geworden om met weinig veel te doen. Automatisch betekent zuinig leven, ook minder afval. Ons gezin met vier grote kinderen, heeft toch maar anderhalve kilo restafval per week. Ik stel mijzelf als doel om hier één kilo van te maken."

Sandra heeft al voordat het project begint een aantal slimme tips. ,,Kinderen stimuleer je mee te doen, als je het ze zo makkelijk mogelijk maakt. Ik heb op meerdere plekken in huis, meerdere afvalbakken staan. Zelfs op het toilet. Zo wordt papier en plastic goed gescheiden. Ik gooi zelden eten weg. Dat is zonde. We maken er altijd kliekjes van. En als je bijvoorbeeld groot inkoopt, betekent dat ook automatisch minder afval."

De kinderen van Sandra zijn opgevoed met afval scheiden. Voor hen is het dus een goede gewoonte. Maar toch zijn er nog wel dingen te leren volgens Sandra. ,,Ik heb net een sticker op de brievenbus geplakt dat ik geen reclamefolders meer wil. Daarvoor heb ik nu een app gedownload. En ik heb een app op mijn telefoon gezet waarmee je kunt zien welk afval bij welke inzameling hoort. Want ook wij vragen ons dat bij verschillende dingen regelmatig af.'' Veel moeilijkheden verwacht Sandra niet tijdens de 100 dagen afvalloos leven. Ze hoopt dat er meer mensen geïnspireerd worden en kijkt uit naar de opdrachten die ze eens per week gaat krijgen.

De familie Amerongen woont in Barendrecht en bestaat uit Annemarie (46), Ivo (51), Ruby (11) en Tristan (9). Voor hen is afval scheiden iets wat ze al automatisch doen. Toch houden ze drie vuilniszakken restafval per week over. Ruby en Tristan brengen het plastic afval met de skelter weg. Dat vinden ze totaal niet erg om te doen.
Tristan begrijpt waarom het belangrijk is om afval te scheiden. Een tijd terug op school deden ze al eens een actie om plastic flessen te verzamelen. Zo werden de straten opgeruimd en de kinderen bewust van de belangen daarvan.
Verder is de familie ook veel met het milieu bezig. Een regenton aan de zijkant van het huis, Annemarie fietst naar haar werk in Rotterdam en plastic tasjes neemt ze mee van huis in plaats van ze in de winkel te kopen. ,,Ik doe mijn best en hoop via dit project er meer over te leren. Als het beter kan, dan ga ik dat zeker doen", zegt Annemarie. Zij zit ook in het bestuur van Tennisvereniging Barendrecht. ,,Hier scheiden we inmiddels ook het plastic afval. Op mijn werk – het Oogziekenhuis in Rotterdam -  helaas niet. Het schijnt goedkoper voor het ziekenhuis te zijn om niet te scheiden."

Er is nog wel onduidelijkheid over wat nu precies waar moet. Op sommige verpakkingen staat vermeld waar het bij hoort, maar bij de ene gemeente mag je bijvoorbeeld wel lege blikjes bij het plasticafval doen en bij de andere weer niet.

,,We zijn heel benieuwd hoe dit project gaat verlopen. We hopen er veel van te leren."

Waarom afval scheiden?

Hannies zoon en schoondochter denken dat het niets uitmaakt of je het afval scheidt, want uiteindelijk komt het toch allemaal op dezelfde hoop terecht. Of dit zo is, vragen we nog even aan Mieke Vis, organisatrice van het project.

,,Afval wordt gescheiden ingezameld omdat het waardevolle materialen bevat die hergebruikt kunnen worden. Voor nieuwe producten is dan minder energie, grondstoffen en geld nodig. Scheiden is goed voor portemonnee en milieu. De kosten van verbranden zijn veel hoger dan de gescheiden verwerking.

Bijvoorbeeld papier levert honderd euro per ton op. Verbranden kost zeventig euro Dus als je papier verbrandt kost dat geld. Dan zou het dus zeer dom zijn om alle moeite te doen om gescheiden in te zamelen en het daarna bij elkaar te gooien en in de verbrandingsoven te gooien. Dit geldt ook voor glas, textiel, Plastic-, blik- en drankverpakking, gft. De gescheiden verwerkingskosten zijn lager dan verbranden. Als de inwoners dus goed scheiden zorgt dat uiteindelijk voor een lagere afvalstoffenheffing. De enige reden dat gescheiden afval soms wel als restafval verbrand wordt is als het te zwaar vervuild is. Dan kan het namelijk niet meer gescheiden verwerkt worden."

Enthousiast geworden om ook mee te doen aan dit project van de gemeente? Ga naar de website bar.100-100-100.nl en meld je aan.

Volgende maand zoeken wij de deelnemers weer op.

Lees hier het beginverhaal.