Linkerbaan, gas

Door Youri Haasdijk

''Linkerbaan, gas.'', klinkt het tegenwoordig in iedere auto. Het nieuwe liedje 'Gass' van rappers Sevn Alias, Jason Futuristic, Bko en Jairzinho is een hype. Ik moet bekennen dat ik hem ook regelmatig opzet tijdens het rijden, want ook ik heb inmiddels mijn rijbewijs.

Iets minder dan een jaar geleden stapte ik voor het eerst in een lesauto. Geen idee wat me te wachten stond. De rijinstructeur stelde zich voor en ik mocht plaatsnemen op de bestuurdersstoel. ''Ik geef gas, jij stuurt. Oké?'', zei hij. Dat vond ik een goed plan voor een eerste rijles, aangezien ik nog nooit gereden had natuurlijk. Behalve die ene keer op de parkeerplaats met mijn vader dan. Uiteindelijk mocht ik toch nog gas geven en zat ik binnen enkele minuten al op de snelweg. Ik moest wel, want er zat een andere leerling uit Rotterdam achterin die ook naar huis moest. Na een uurtje tóch heelhuids thuisgekomen en meteen de volgende les ingepland.

De lessen die daarna volgden zullen herkenbaar zijn voor iedereen die nu lest, heeft gelest of nog gaat lessen. Alle standaarddingen die je steeds maar weer moet herhalen, elke week weer die 'examenrit' rijden, andere leerlingen die jou thuis moeten brengen, maar die soms voor geen meter kunnen rijden, en natuurlijk het vele gepraat met de rijinstructeur. Dat laatste kon mijn rijinstructeur wel goed. Praten. Ik weet inmiddels alles over die vervelende ex-vriendin van hem. En of Miquel Nelom een basisplaats bij Feyenoord verdiende? Daar waren we nog niet helemaal uit. Ik weet niet of het noodzakelijk is om een goede band te hebben met je rijinstructeur, maar het is wel mooi meegenomen. Je leert sneller.

En dan heb je natuurlijk nog al die zelfde zinnetjes die je elke week moet aanhoren. Ik kan ze inmiddels dromen.

''Geen gehoor is rechtdoor.''
''Binnen, buiten, dode hoek.''
''Let op je snelheid.''
''Wat betekent dat bord?''
"Clusteropdracht!''
''Even een situatiebevraging.''

Enzovoorts. Je kent het wel.

En niet te vergeten: het theorie-examen. Waar sommige mensen een cursus van een dag nemen, heb ik het zelf gedaan. Puur omdat ik de stof gewoon goed wilde kennen. In tegenstelling tot zo'n 'eendagscursus', waar je leert dat het antwoord altijd 'B' is als de vraag met het woordje 'wat' begint. Je haalt je theorie wel gegarandeerd in éém keer, maar je hebt er niks aan.

Ten slotte het rijexamen. Dat vind ik iets ongemakkelijks hebben. Zo'n examinator naast je, die zichzelf veel te serieus neemt en bijna niets zegt. Alleen waar je af moet slaan en waar je moet parkeren. Ik heb dit uiteindelijk twee keer mogen doen.

Twee maanden geleden liep ik dan eindelijk het gemeentehuis van Ridderkerk uit met het roze pasje in mijn hand. Een prima gevoel, moet ik zeggen. Uiteraard ben ik meteen naar huis gereden in de auto van mijn nerveuze vader. Zo'n eerste rit zonder de rijinstructeur, waarmee je nooit zonder hebt gereden, is best apart. Wel leuker eigenlijk. Het nadeel is alleen dat het verslavend is, en dat je er lui van wordt. Want de keuze tussen fiets en auto is toch niet al te moeilijk. Nee, tegenwoordig ben ik niet meer te vinden op de fietsstrook, maar op de (linker)rijbaan.