Afbeelding

Column Astrid KrantDessert: De lachende prins

Algemeen

'Schrijf maar een column over Koningsdag, past leuk in deze oranje KrantDessert.'
Pfft, ga er maar aan staan. Ik heb niet zoveel bijzonders met Koningsdag en de kleur oranje. Meestal verkopen we onze oude spullen tijdens Koningsdag en loop ik rond om al die vrolijkheid vast te leggen voor kranten en websites. Niet echt columnwaardig.

Tot ik op Facebook een herinnering voorgeschoteld kreeg van vijf jaar geleden. Een foto van een lachende, toen nog toekomstige koning Willem Alexander. Een foto die ik eind maart 2012 maakte omdat ik niet meer tussen al die paparazzi durfde te staan en daardoor juist op de perfecte plek stond. Ik kreeg een brede glimlach van de prins. Helemaal alleen voor mij en ik klikte ook nog op het juiste moment. Hoeveel geluk kan je hebben?

Ik werk dan wel voor de krant, maar voor een echte paparazzo ben ik niet in de wieg gelegd. In ons gebied zijn wij, als fotograferende pers, gewend om aardig en netjes met elkaar om te gaan. We doen een stapje opzij zodat iedereen een goede foto kan maken of we vragen vriendelijk of we erbij mogen. Heel normaal, zelfs gezellig om elkaar te treffen en de laatste nieuwtjes uit te wisselen.

Op die bewuste donderdag ging het er anders aan toe. Ik overdrijf niet als ik zeg dat er rond de twintig fotografen klaarstonden voor de aankomst. Bij de Dorpskerk werd ik nog net niet omvergegooid. Op mijn vriendelijk verzoek om er heel even bij te mogen – die man voor me had tenslotte al een stuk of honderd plaatjes – werd ik nog net niet uitgelachen. Een chagrijnige, zelfs minachtende blik kon ik krijgen. Ik riep de hele tijd 'sorry' als ik per ongeluk op iemands voet stond – niet te missen in zo'n dringende menigte – en kreeg een paar keer een ellenboog in mijn gezicht. Ik had inmiddels een berg foto's met armen, schouders en halve hoofde van fotografen erop. Doordat ik er toch niet bij kon en nog net niet bont en blauw was, ging ik alvast naar buiten en stond dus op de perfecte plek toen Willem Alexander weer naar buiten kwam.

Ook mochten we van de Barendrechtse kranten als enige de voormalig Centrumpost binnen. Wat mij gelukkig ook een aantal mooie, exclusieve plaatjes opleverde. Al met al zat ik vol adrenaline na die paar uurtjes. Ik had deze dag achter een prins aangerend en hij had naar me gelachen! Hoe bijzonder. Ook besefte ik na deze enerverende dag dat het maar goed is dat ik niet voor een landelijk krant werk. Ik ga liever leuk met mijn concullega's om. En in plaats van te dringen voor de perfecte foto van een man die wekelijks honderden keren gefotografeerd wordt, ga ik toch liever naar een woonzorgcentrum om leuke oranje geklede ouderen te interviewen over hoe zij Koningsdag vieren. Samen met hen lachen, blikgooien en koekhappen. Eigenlijk nog veel meer bijzonder.

Lees ook het verhaal Koningsdag in Reyerheem.

Advertenties uit de krant