Afbeelding

Column Youri

Algemeen

Vorige week liep ik naar de bushalte om naar school te gaan. In het bushokje stond een andere man te wachten op de bus. Ik keek hem aan en groette hem. Hij groette wat geschrokken terug. Het was duidelijk dat hij dit niet vaak meemaakte, of überhaupt uit zichzelf zou doen: een vreemde groeten.

Het is niet meer van deze tijd, elkaar goedemorgen zeggen op straat. Iedereen heeft zijn blik strak vooruit en probeert zo min mogelijk oogcontact met elkaar te maken. Iedereen is met zichzelf bezig. We zijn uit elkaar aan het groeien Er is één plek waar dat helemaal duidelijk naar voren komt: de sportschool. Het is net alsof het verboden is om tegen elkaar te praten. 'Regel 7: probeer elkaar te vermijden en zeg vooral geen gedag', misschien heb ik deze regel gemist. Niemand praat. Iedereen loert naar elkaar.

In het openbaar vervoer is er een ongeschreven regel uitgegroeid: oordopjes in = niet aangesproken worden. Tegenwoordig zie je bijna iedereen met oordopjes. Af en toe zie je iemand waarbij het heel duidelijk is dat hij/zij de oordopjes vergeten is. Meestal zit zo iemand dan bij het raam, heeft zijn gezicht naar het raam gedraaid en probeert interessant naar lege weilanden, industrieterreinen of snelwegen te kijken.

Er is slechts nog één plek waar men elkaar nog wel begroet: het bos. Daar lijkt iedereen zich wat vrijer te voelen en durven we wat meer. Misschien voelen we ons op de een of andere manier wat meer verplicht als we een ander groepje mensen passeren op een lang bospad waar voor de rest niemand te bekennen is.

Dat je elkaar in de stad niet groet is natuurlijk volkomen begrijpelijk, want dan blijf je bezig en heb je de volgende dag waarschijnlijk geen stem meer. Hier in Ridderkerk valt het nog wel mee met de drukte. Laten we elkaar hier nog maar gewoon begroeten. Gewoon, omdat het kan. U kunt het thuis ook oefenen voor de spiegel. Kijk jezelf in de ogen, en zeg het: goedemorgen!

Advertenties uit de krant