Met tablet legt Mitchell het strijdplan voor de wedstrijd uit.
Met tablet legt Mitchell het strijdplan voor de wedstrijd uit. Foto: Ronald Hooijmeijer

Rolstoelbasketbal is niet alleen voor mindervaliden

Algemeen

RIDDERKERK – Afgelopen zaterdag speelde ISR (Invaliden Sportvereniging Ridderkerk) in sporthal De Beverbol de 5e speelronde in de C1 divisie van de rolstoelbasketbal competitie. Een mooie gelegenheid om nader kennis te maken met deze, relatief onbekende, paralympische sport.

Door: Ronald Hooijmeijer

Het is vrijdagavond half zeven als ik de kille lege sporthal in Bolnes binnen stap. Ik heb een afspraak met Mitchell Wesdijk, trainer/coach en speler van het basketbalteam van de invaliden sportvereniging.
,,De spelers zijn zich aan het opwarmen voor we aan de training gaan beginnen," zegt Mitchell nadat we kennis hebben gemaakt. ,,Ze doen dat voornamelijk door meters te maken, draaien en keren, sprintjes trekken en in te werpen op de basket."
 

Verbaasd
Ik kijk wat rond en verbaas me over twee dingen. Ten eerste oogt het gezelschap dat aan de warming up bezig is niet als een team en ten tweede, de ongelofelijke behendigheid waarmee de spelers rolstoel en bal onder controle hebben.
Mitchell: ,,Een rolstoelbasketbal team bestaat, op het niveau waarop wij spelen, uit mannen en vrouwen. Leeftijd doet er ook niet toe. Voor het samenstellen van een rolstoelbasketbalteam worden de basketballers een bepaald aantal punten toegekend, afhankelijk van de aard van hun handicap. Eén punt is voor de zwaarste beperking en 4,5 punten is voor de lichtste handicap. Een team van vijf basketballers mag, op hoog niveau, ieder moment maximaal veertien punten in het veld hebben staan. Voor ons is dat puntentotaal nog hoger. Of een speler in het dagelijks leven ook een rolstoel nodig heeft is overigens niet van belang. Iedereen kan aan rolstoelbasketbal doen. Zo'n valide speler krijgt dan wel natuurlijk 4,5 punten toegekend en het mogen er niet meer dan twee in een team zijn." Ik vraag me af wanneer je als valide speler zou besluiten om vanuit een rolstoel te gaan basketballen maar Mitchell geeft me daar heel snel duidelijkheid in. ,,Met een versleten knie ben je ongeschikt om in een valide basketbal team te spelen. Hoe mooi is het als je dan toch de sport kan blijven bedrijven." Het is tijd om de training te beginnen en Mitchell gaat naar zijn spelers.

Zelf doen
,,Als je nu écht wil ervaren hoe het is om in een rolstoel te basketballen, dan moet je het eigenlijk even zelf doen." Ik kijk naar de man naast me die zich voorstelt als Ronald Happee. Hij is verantwoordelijk voor het materiaal. Ik besluit bedenktijd te winnen door wat vragen te stellen over de stoelen, die er heel anders uitzien dan gebruikelijk.
,,De rolstoelen zijn aangepast om meer stabiliteit te bieden. Een normale rolstoel heeft doorgaans vier wielen. Basketbalrolstoelen hebben vijf of zes wielen. Deze rolstoelen hebben schuinstaande wielen om de wendbaarheid te vergroten, en hebben aan de achterkant een of twee kiepwieltjes tegen het omvallen. Aan de voorkant zit een bumper."

Schouderduw
Die bumper is niet voor niets. De stoelen worden niet ontzien als er een opkomende speler geblokt moet worden. Resoluut wordt de stoel ervoor gereden zodat een botsing niet te vermijden is. ,,Zie het maar als een schouderduw" lacht Ronald als ik hem vragend aankijk of dit wel mag.
,,Nou, wat denk je, zal ik een stoel voor je pakken?"
Ik besluit het erop te wagen. Even later zit ik vastgesnoerd in de stoel. Voorzichtig probeer ik mij, zonder bal, over het speelveld te bewegen en wat te draaien en te keren. ,,Dat lukt wel hè", zegt Ronald die van afstand staat te kijken. ,,Hier vangen, dan kan je het met de bal erbij proberen."
Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, want de bal vangen is al teveel gevraagd. Stuiterend rolt hij zachtjes langs mij heen. Ik kijk hem onbehulpzaam na. Dit is niet eenvoudig.
Na wat mislukte pogingen om op de basket te gooien, waarbij de bal het bord nog niet eens raakt, ben ik overtuigd. Dit is lastig. Blij en dankbaar dat ik mijn weg weer op twee gezonde benen kan vervolgen stap ik uit de stoel.
De volgende dag ga ik bij de wedstrijden van ISR kijken. Het is nu gezellig druk in de hal waar zes teams zich hebben verzameld om het toernooi te spelen. Met ontzag kijk ik hoe de basketballers strijden voor de punten. Het is dus wel te leren. De eerste wedstijd wordt door ISR gewonnen, maar de tweede gaat kansloos verloren.
Als goed sporter zijn de spelers na afloop teleurgesteld, maar die maakt snel plaats voor relativering. Volgende keer beter. Vrijdag weer gezellig trainen met elkaar, want ook rolstoelbasketbal is toch vooral een zaak van lekker ontspannen sporten en socializen.
Meer informatie of een keer meetrainen? www.i-s-r.nl.

Afbeelding

Advertenties uit de krant