Jan Pol (61)

Waar kennen we jou van?
Ik denk dat de meeste mensen mij kennen van mijn vrijwilligerswerk bij voetbalvereniging Rijsoord. Ik ben nu zo'n veertig jaar betrokken bij de club. Ik ben achter de bar begonnen, maar ik ben ook jeugdvoorzitter geweest, lid van de Raad van Elf en grensrechter bij het eerste elftal. Bij de thuiswedstrijden ben ik speaker, dus het kan zelfs zijn dat mensen mij alleen aan mijn stem zouden herkennen. Maar die kans is denk ik klein. Ik heb mijn jeugd aan de Lagendijk en de Rembrandtweg in Ridderkerk doorgebracht en de lagere school aan de Rehobothschool aan de Kerkweg gevolgd. Jeugdvrienden zouden mij nog uit die tijd kennen.

Hoe is jouw gezinssituatie?
Ik woon samen met Hella. Ze is mijn tweede vrouw na het plotseling overlijden van Nel in 2010. Met Nel ben ik ruim 30 jaar getrouwd geweest. Samen hebben we twee kinderen gekregen. Mitchell en Yvette. Inmiddels ben ik ook opa van drie kleinkinderen.

Wat is je mooiste jeugdherinnering?
Schaatsen op de vijver die voor de Rembrandtweg ligt. We reden er wedstrijden rondom het eilandje dat midden in de vijver lag. Er woonden veel jonge gezinnen aan de Rembrandtweg en de kinderen daarvan zochten elkaar buiten op. Het was altijd gezellig druk.

Waar word je gelukkig van?
Als het goed gaat met de mensen om mij heen. Als ik met mijn gezin aan tafel zit en zie dat het iedereen goed gaat, dan ben ik een tevreden echtgenoot, vader en opa.

Waar ben je verdrietig om geweest?
Het overlijden van mijn vrouw Nel. Van het ene op het andere moment was ze er niet meer. Verschrikkelijk en niet te bevatten. Het is inmiddels negen jaar geleden, maar er zijn momenten dat ik er nog steeds om kan huilen.

Welke toekomstdromen heb je nog?
Ik droom niet zover vooruit, maar maak wel plannen voor het jaar dat voor ons ligt. Voor het komende jaar is dat een reis naar Amerika met Hella. We gaan naar Memphis. Op zoek naar het geboortehuis van Elvis, zijn graf bezoeken en we gaan naar Las Vegas. Ik ben fan van Elvis en deze reis is een droom die uit gaat komen. Een reis naar Cuba was eerder zo'n droom In 2018 is die werkelijkheid geworden. Maar ik ben geen grote dromer hoor. Daarvoor heb ik de betrekkelijkheid van het leven van te dichtbij meegemaakt.

Hoe zouden je vrienden jou omschrijven?
Eerlijk en recht door zee. Misschien ook wel als een vrolijke hannes. Ik kan vooroplopen in de polonaise.

Hoe sta je 's morgens op?
Met een lach. Als wekker afloopt ben ik gelijk wakker. Mensen in mijn omgeving zeggen wel eens dat het ook wel ietsje minder vrolijk mag in de vroege morgen.

Welke verleiding kan je niet weerstaan?
Leg geen zakje M&M's in mijn zicht, want dan is het zo leeg. En een biertje in de derde helft kan ik ook moeilijk afslaan. Maar alleen als ik niet hoef te rijden.

Wat zijn je angsten?
Na het plotseling overlijden van Nel heb ik wel de angst gehouden dat zoiets ook met anderen in mijn naaste omgeving gebeurt. Ik zet me er overheen, maar ik laat Hella bijvoorbeeld niet graag een nachtje alleen.

Wat vind je stom?
Dat mensen altijd maar gelijk een mening klaar hebben. Vaak zonder te weten wat er speelt of hoe de situatie precies is. Alles wordt gelijk maar op social media gezet. En roddelen. Het lullen achter iemands rug. Verschrikkelijk. Zeg het dan maar gewoon tegen iemand.

Wat heb je geleerd van je moeder?
Doorzetten. Hoe lastig ook, gewoon volhouden.

Waar kijk je naar op televisie?
Vooral voetbal. En met Hella kan ik zomaar drie of vier afleveringen van een serie op Netflix achter elkaar kijken. Verder is het vooral meekijken. De afstandsbediening ligt vaak niet in mijn handen.

Wat zou je aan jezelf willen veranderen?
Niets. Het is goed zoals het is.

Ben je beller of apper?
Ik ben van het type: zolang je niets hoort gaat het goed. Ik bel of app dus niet zoveel en zeker niet voor een kletspraatje. Soms doe ik dat vanuit de auto op weg naar huis met mijn moeder. Maar verder moet het vooral functioneel zijn.

Wat is je favoriete quote?
Carpe Diem. Het glas is bij mij half vol.

Wat is je guilty pleasure?
Ik kijk naar 'Het kleine huis op de prairie' en 'Dr Quinn'. Is dat geen guilty pleasure voor een man van 61?

Wat maakt vv Rijsoord zo mooi dat je er al 40 jaar voor inzet?
De saamhorigheid bij de club is groot. Ik denk dat dat de grootste bindende factor is. Met elkaar maken we er iets moois van.