Afscheid van wijkagent

We’ll meet again, don’t know where, don’t know when . . . Dit lied hebben we de laatste tijd vaak gehoord met de Corona crisis. Toch is het lied ook van toepassing op mij persoonlijk. Afgelopen woensdag was mijn laatste werkdag bij de politie en sloot ik een loopbaan van bijna 44 jaar binnen de politie af.

Daarvan heb ik 25 jaar in Ridderkerk gewerkt, eerst als ploegbrigadier en later als wijkagent van Drievliet. In die jaren heb ik met heel veel bewoners, ondernemers, organisaties en anderen goede contacten opgebouwd. In het wijkoverleg werd met de bewoners het wel en wee van de wijk besproken. Bijzonder was om te zien hoe enorm betrokken deze mensen zich bij hun wijk betrokken voelden. Met mijn contactpersonen van de gemeente, Wooncompas en Facet, vormden wij het leefbaarheidsteam. Hierin werd goed en prettig samen gewerkt aan problemen in de wijk, oplossingen gezocht en verbinding met de betrokken bewoners gemaakt. Een voorbeeld wat mij nog altijd tot de verbeelding spreekt betrof de aanpak van de jongerenoverlast onder de sporthal Drievliet wat een mooi resultaat voor de omgeving opleverde en waarbij ook de jongeren een belangrijke bijdrage in vervulden. Ik bewaar ook goede herinneringen aan het winkelcentrum Vlietplein, waar ik al wandelend met mijn politiefiets met veel winkeliers fijne contacten had en een bak koffie nooit een probleem opleverde. Toch ging niet altijd alles goed. Een dieptepunt was voor mij de overval op de COOP waarbij de supermarktmanager destijds ernstig gewond raakte. De impact was groot in de wijk, zoals ook bleek uit de hartverwarmende reacties die de getroffen ondernemer mocht ontvangen. Veel respect heb ik gekregen voor de lopers van de Buurtpreventie en alle andere vrijwilligers bij het verzorgingshuis Reyerheem en op andere plaatsen. Mensen die zich geheel belangeloos inzetten voor hun medemens. En niet te vergeten de bewoners van de wijk die soms een luisterend oor of een advies nodig hadden. Zonder jullie allen had ik dit werk niet met zoveel voldoening kunnen doen. Ik ben jullie daar ontzettend dankbaar voor. Ik wens jullie in deze rare en moeilijke tijd een goede gezondheid en het allerbeste toe.
En om af te sluiten met het lied waarmee ik begon: I know we’ll meet again some sunny day...

Cor Monster