Column Nina: Voor Lief

Het was zondagavond toen ik mij realiseerde dat ik helemaal vergeten was om een column te schrijven. Normaliter zouden mijn ouders (en vooral mijn vader) mij hierop attenderen, wat bij mij vaak voor frustratie zorgt. Alleen nu hadden ze het niet gedaan en was ik vergeten om een column te schrijven. Waardoor ik gefrustreerd werd dat ze niks tegen me hadden gezegd. De ironie.

Dus ik deed wat ik in elke stresssituatie zou doen: stressen. Ik was het internet aan het afstruinen voor onderwerpen. Over welk onderwerp moest ik een column gaan schrijven? Het blijkt nu dus ook dat een forum geen handige plek is om onderwerpen te vergaren voor een column, althans niet voor mij. En ik wilde niet een heel pleidooi gaan houden over de twee (doden) dolfijnen die gevonden zijn op het strand.

Maar ik deed nog iets anders wat ik ook in een stresssituatie doe: ik dacht terug aan de kandidaten van het programma Over Mijn Lijk. Voor degenen die het niet kennen: Over Mijn Lijk is een televisieprogramma van BNNVARA waarin zij een aantal mensen volgen die ongeneselijk ziek zijn.

Hoe je het ook went of keert; zo’n programma verandert je blik op de wereld. En misschien kan ik in dit geval alleen voor mezelf spreken, dat weet ik niet. Ik kan het me alleen bijna niet voorstellen dat je na het kijken van Over Mijn Lijk nog hetzelfde door het leven gaat.

Ik dacht terug aan de kandidaten die zijn overleden. Zij kunnen zich nooit meer druk maken over iets. Niet over boodschappen, een onderwerp voor een stuk dat zij moeten schrijven of zelfs over de mondkapjes die we hedendaags op moeten om nog ‘normaal’ te kunnen functioneren.

Deze gedachtes zijn best wel confronterend. Het geeft je weer heel even het besef van hoe kort het leven wel niet is, hoe dankbaar we wel niet mogen zijn dat we elke ochtend gezond wakker worden. Soms nemen we het leven voor lief.

Het leven is te kort om te stressen of om gefrustreerd te raken om de kleinste dingen. Wees eens extra aardig tegen de mensen die je tegenkomt op straat. Maak van je dromen werkelijkheid.

Zoals Fabienne, die mee deed aan Over Mijn Lijk, het zelf prachtig heeft verwoordt: ‘Leven is niet wachten tot de storm voorbij is, maar leren dansen in de regen’.