Column Nina: Niet te vroeg

Kunt u zich mijn column van twee weken geleden nog herinneren? Alles leek koek en ei in de wereld totdat het in Amerika weer helemaal losbarstte. Precies een paar dagen voordat mijn column gepubliceerd werd in de krant. Ik had het kunnen weten. Je moet nooit té vroeg juichen.

De oproering bleef deze keer niet alleen in Amerika. Op 15 januari is het Kabinet-Rutte III gevallen. Veel mensen zagen dit niet aankomen en vroegen zich af hoe het nu verder moet aangezien we nogal in een crisis zitten. Gelukkig geen toiletpapier-crisis deze keer, maar de timing lijkt nu niet echt lekker. Of toch wel?

Falen

Over twee maanden, op 17 maart om precies te zijn, moet Nederland gaan stemmen. Dat het kabinet nu heeft besloten om zich terug te trekken, is alleen maar slim. Het systeem heeft gefaald, zoals meneer Rutte zelf heel mooi heeft gezegd. (Voor de jongeren in Nederland lijkt het systeem elke dag te falen sinds de eerste lockdown. Studenten kunnen geen kant op en redden het niet meer qua geld. Ook gaat de mentale gezondheid van velen achteruit, maar daar hoor je de Tweede Kamer of meneer Rutte niet over). 

En de mensen die de dupe zijn geworden van de toeslagenaffaire leken opgewonden. Zij juichten alleen ook te vroeg, aangezien de belastingdienst gelijk op de stoep stond.

Stem laten horen

Doordat het Kabinet zich nu terugtrekt geven ze een signaal af dat ze hun fouten toe kunnen geven of dat ze in ieder geval hun eigen falen in zien. Dit lijkt me alleen maar een prima strategie voor de verkiezingen. Daarnaast zijn de meeste Nederlanders deze actie waarschijnlijk in maart allang weer vergeten. De kans is groot dat meneer Rutte weer de minister-president gaat worden. 

Het staat misschien helemaal niet als prioriteit op uw agenda, en waarschijnlijk helemaal niet voor de jongvolwassenen die mogen stemmen, maar ik denk dat het nu belangrijker is dan ooit dat we onze stem laten horen. Dit is niet het moment om nu te denken: ‘laat maar’. Deze houding kan ons nog wel eens de kop gaan kosten.

Zelf hoop ik dat er ooit een vrouwelijke minister-president komt. Deze kansen zitten er hoogstwaarschijnlijk nog niet in. Gelukkig zijn de wonderen de wereld nog niet uit, maar één ding is zeker: Ik juich in de toekomst in ieder geval niet té vroeg.