Voor het laatst achter het stuur van een brandweerwagen.
Voor het laatst achter het stuur van een brandweerwagen.

Martin van der Waal zegt de brandweer na 18 jaar vaarwel

Algemeen

RIDDERKERK - Het was toch een moedig en lastig besluit. Je vrienden achterlaten na 18 jaar lief en leed delen, maar het besluit is genomen. Martin van der Waal is per 1 mei gestopt bij de brandweer Ridderkerk. Het was een bijzondere mooie tijd met een hobbel in 2014. 

door Hans Muntz

Martin van der Waal (54) is getrouwd en vader van twee dochters en een zoon en besmet met het brandweervirus. Dit liep hij op tijdens de bouw van de huidige kazerne. “Ik was al van kinds af bevriend met Peter van der Meulen en Arie Heyman. Beide mannen waren al werkzaam bij de brandweer en staken veel tijd in de nieuwbouw van de huidige kazerne aan de Mr. Troelstrastraat. Op hun uitnodiging ben ik eens gaan kijken in dit immense gebouw.”

“Naast de mensen van de bouw waren er ook een hoop vrijwilligers bezig om het gebouw in te richten. Je merkte aan alles dat er een goede sfeer hing en dat de collegae veel samenwerkte. Zelf was ik maar een eenling, een koopman die op de markt stond met wenskaarten en lectuur, terwijl hier er alles op was gericht om met elkaar samen te werken. Toen de vraag kwam of ik ook bij deze club wilde horen, was deze gauw beantwoord”, verteld Martin. 

Stormhoutzagen

Hij ging al snel de opleiding in en was al gauw een vertrouwd gezicht op de kazerne. “Ik was pas in dienst toen ik al gevraagd werd om tijdens een brandmelding met een brandweerwagen op pad te gaan. Rijden was geen probleem, maar bedienen van de pomp was een ander dingetje. Maar de bevelvoerder zou hier in geval van nood wel raad mee weten. Gelukkig was het loos alarm. Omdat ik mijn chauffeursdiploma toch al had, kon ik buiten mijn reguliere brandwachtopleiding naar de opleiding chauffeur/pompbediener. 

Net als stormhoutzagen één van de leukste cursussen. Dat iedereen er voor iedereen was blijkt wel uit het volgende. Op donderdag stond ik met mijn kraam tot 17.00 uur op de markt in Mijdrecht. Opruimen en dan terug om net op tijd voor de oefenavond om 19.00 uur in de kazerne te zijn. Een van de collegae (Inge Roos) riep dan altijd, zeker nog niet gegeten? Zonder eten geen energie en had altijd een grote reep Mars voor mij zodat ik toch aan de oefenavond kon beginnen.”

Ploegendienst

Op de markt was het met wenskaarten niet meer te verdienen. Met zijn brandweerpapieren op zak kon hij als bedrijfsbrandweerman aan de slag in de Botlek. Na anderhalf jaar kon hij overstappen als operator bij de Mars (waar hebben we dit woord niet eerder gehoord) fabriek in Oud Beijerland. Omdat deze banen in de ploegendienst werden uitgevoerd was hij ook veel overdag beschikbaar voor de post Ridderkerk. 

In 2014 kwam er ineens een hobbel in de carrière van Martin. Achteraf zegt hij dat dit een geluk bij een ongeluk was. Brandweermensen worden regelmatig flink getest op conditie en fitheid. Hiervoor moet je een Taak Specifieke Conditietest (TSC) doen. Niet zomaar een test, maar er wordt heel veel van je lichaam geëist. 

Revalidatietraject  

“Het staat me nog helder voor de geest. Op de weg terug van de test werd ik niet lekker. Pijn op de borst en flink maagzuur. Toen ik thuiskwam zakte het iets waarna ik ging douchen en eten om daarna te beginnen aan een avonddienst. Weer kwam die pijn en het zuur hevig opzetten waarna mijn vrouw besloot om gelijk 112 te bellen.”

“Binnen de kortste keren lag ik in het ziekenhuis met een hartinfarct en werden twee stents geplaatst. De inspanning bij de test zorgde dat het probleem duidelijk werd en het gelukkig niet op een ander moment zich had geopenbaard. In het verleden was er bij die test een arts aanwezig die ook een hartfilmpje maakte, nu gebeurde dit niet meer! In die periode hadden meer mensen last na zo’n zware training.” 

Na 3 maanden revalidatie kon ook het revalidatietraject bij de brandweer worden opgestart. Martin spreekt vol lof over de sportinstructeurs die er in 8 maanden voor hebben gezorgd dat hij die zware test opnieuw met goed gevolg kon afleggen en weer de actieve dienst in kon. Toch blijft er spanning zitten in je hoofd als je jaarlijks weer op moet voor je TSC. Hij is wel iets aangepast en ik haalde hem ook zonder problemen maar keek er wel tegenop als de datum weer naderde. Iets wat ik van andere collegae ook wel hoor. Altijd spannend.

Dagdienst

De laatste twee jaar is het werk van Martin veranderd waardoor hij alleen in de dagdienst werkt. “Op de momenten dat ik beschikbaar ben zijn er ook een hoop collegae die vlak bij de kazerne wonen en was de auto al weg voor ik er was. Ook vergde het zware werk overdag veel van mij en om dan midden in de nacht naar de kazerne te gaan om alleen maar de achterlichten te zien frustreerde.”

“Daarnaast zag ik ook steeds meer op tegen de TSC maar de collegialiteit en vriendschap en bijzondere inzetten waar ik wel bij was, was ook wat waard. De keus was lastig, maar na enkele goede gesprekken heb ik besloten om te stoppen. Mijn gezin heeft achter alle beslissingen gestaan en ook achter deze. Ze zagen mijn worsteling naar het moment van de keuring. Door te stoppen maak ik plaats voor de jeugd die dit vak met veel plezier uitvoert.”

Diensten niet vergeten

“Na 18 jaar schade vrij bij de brandweer is het gedaan. In die jaren veel geleerd en mee gemaakt. Leuke dingen, zoals met de collegae Arie van der Steen en Inge Roos wateroverlast beteugelen bij een fabriek in de Botlek maar ook trieste zaken.”

“Zo zal ik het ongeval op de A16, waarbij drie Engelse om het leven kwamen, niet gauw vergeten. Ook het incident met een landbouwer bij de Oost Molendijk maakte flink wat indruk. Ook mooi en gezellig was de oudejaarsnacht dienst. Met de hele piket ploeg bijna twaalf uur op de kazerne aanwezig zijn en als een soort beroepskazerne vandaar direct naar de incidenten”.

Het enthousiasme van Martin voor het brandweer Vak heeft ook uitstraling gehad op zijn broers. “Danny woont in Zevenaar en is daar vrijwilliger geworden terwijl broer Hans collega is geworden in Ridderkerk. Op verjaardagen ging het dan veel over het Vak! Na overleg met de coördinerend bevelvoerder Ton Mans heb ik besloten om per 1 mei te stoppen.” 

Club van oudgedienden

De leiding van het korps betreurd het vertrek maar begrijpt ook de worsteling met de TSC en andere argumenten die tot dit besluit hebben geleid. Hoe en wanneer er op gepaste wijze afscheid genomen kan worden is nog niet bekend. Maar Martin blijft een klein beetje betrokken bij het korps. Hij is lid geworden bij de club van oudgedienden die, na het corona tijdperk, regelmatig op de kazerne napraten over het Vak dat nog altijd trekt. 

Heeft u naar aanleiding van bovenstaande ook zoiets van is dit niet iets voor mij, schroom niet en laat u voorlichten Heb je vragen en ben je enthousiast, ga dan naar www.betrokkenvrijwilligers.nl. Zowel brandweermensen met de nodige papieren als aspiranten zijn uitgenodigd om te solliciteren. 

Advertenties uit de krant