Column Sem: Wat een werk

Sinds twee weken ben ik op school bezig met het maken van televisie,  althans, de voorbereiding ervan. Na een geslaagde periode bij de radio zal ik mij nu ook moeten bewijzen met een camera voor mijn neus. Een beetje angstaanjagend. Om een beetje een inzage te krijgen op hoe het er aan toegaat, ben ik met de redactie naar opnames van een tv-programma geweest. 

Dat begon voor mij niet al te best, het was in Amsterdam. Naast de reistijd is het als Feyenoorder niet altijd even leuk om in Amsterdam te komen. Maar ach, soms moet je even door de zure appel heen bijten. Hoe dan ook, we waren bij de opnames aanwezig.  

Dat begint door een quitclaim en geheimhoudingsplicht te ondertekenen. Ik heb dan wel radio en podcast gemaakt, en schrijf columns in De Combinatie, maar dat mensen nu al een handtekening van mij willen had ik niet verwacht. Even alle gekheid op een stokje. Je krijgt soms minder zin om televisie te maken, als je ziet wat er allemaal bij komt kijken. Misschien dat sommige mensen denken dat het allemaal zo simpel is, maar dat is zeker niet het geval. Het is lang wachten, camera’s bedienen, decors opzetten en nog veel meer. Wat een werk… 

Gelukkig hoef ik mij lang niet met al deze dingen bezig houden. Mijn redactiegenoten en ik zijn vooral bezig met de inhoud van het programma. Dat scheelt al wat, maar dat is ook hard genoeg werken. Ik heb het werken aan tv niet per se onderschat. Ik wist al een beetje wat ik kon verwachten, maar om het bij een groter programma te zien is toch een net iets andere belevenis. Toch zou het leuk zijn als ik zelf ooit zover zou komen.