Column Nina: Het verleden

Eens in de zoveel tijd moet ik weer even goed nadenken over wat ik wil gaan schrijven. Alhoewel het me vaak makkelijk afgaat om een onderwerp te bedenken én een column te schrijven, valt dat nu weer even tegen. En niet omdat er niet genoeg gebeurt in de wereld op het moment, maar juist te veel.

Want, waar moet ik beginnen? Hoe Amerika letterlijk terug de tijd in gaat? Hoe in Nederland oneerlijk wordt ingegrepen bij demonstraties? Hoe we als mens steeds meer kennis en feiten in twijfel gaan trekken? Wat gaat er gebeuren als de mensen in de politiek maar blijven liegen en bedriegen en hier constant mee wegkomen? En dat is nog maar het begin.

100 jaar geleden waren het de roaring twenties. Momenteel lijken we in de mourning twenties te zitten, waarbij we als mensheid tegenslag na tegenslag moeten verwerken. De geschiedenis herhaalt zich, maar ik had niet verwacht dat we met elke stap vooruit, drie stappen achteruit zouden zetten. Ondanks dat de huidige mens best mondig is, vind ik het bijzonder om te zien dat we eigenlijk niet echt in opstand komen met z’n allen. We lijken de strijd te hebben opgegeven. Of we zijn simpelweg gewoon moe.

In zulke periodes heb ik geen behoefte om mijn mening te geven of van de daken te schreeuwen wat ik van bepaalde gebeurtenissen vind. We horen al genoeg elkaars meningen elke dag op sociale media en in de traditionele media. Elke dag wakker worden met steeds weer minder leuk nieuws is vermoeiend en vooral ontmoedigend. De wereld lijkt in brand te staan, maar niemand lijkt daadwerkelijk te willen blussen.

De tijden waar we hedendaags in zitten zijn raar. Ik kan het niet anders omschrijven. De woede en frustratie is er, maar tegelijkertijd ook de continuïteit van niet willen vechten. En dat snap ik, want het zou niet zoveel moeite moeten kosten om basisrechten voor iedereen te hebben, een democratie en mensen die daadwerkelijk het beste voor hun volk willen. Maar aan de andere kant is die strijdlust nodig voor verandering.

Hoe heeft het zo ver kunnen komen? In wat voor een tijd zijn we beland? En nog belangrijker; waar gaan we nu heen? Dat zijn weer zorgen voor morgen.