De lichaamstaal van Arie Rijsdijk
Zaterdag 16 september 1967
RVVH kent een moeizame competitiestart in de 2e klasse B. Dat is niet geheel onlogisch. Het elftal torst een loden last met zich mee. Het nog kakelverse landskampioenschap schept verplichtingen. Maar ja, elke tegenstander wil juist nú graag van de huidige landskampioen winnen. Vandaag is de 3e competitiewedstrijd én de 2e thuisbeurt in het gloednieuwe seizoen. S.S.C. uit Sprang-Capelle wierp zich een paar weken terug reeds als eerste reuzendoder op; 1-2! Het herstel in Klaaswaal tegen S.S.S. (1-2 voor RVVH) blijkt een opleving van korte duur want de opponent van vandaag (Noordwijk) zet RVVH, na nauwelijks 20 minuten spelen, ná rust al op een 1-4 achterstand. En dan duurt een wedstrijd natuurlijk nog best lang. De tweede thuisnederlaag op rij lijkt onoverkomenlijk. De iets in tweeën verknipte foto laat aan duidelijk dan ook niets te wensen over. We zien rechts drie uitzinnige kustbewoners die één van 3 treffers van spits Jan van der Lippe eens lekker overdreven gaan bejubelen. Je kunt het lezen op hun gezichten: ‘wat gebeurt hier'? Maar we lezen nog veel meer op een ánder gezicht, of beter gezegd, het hele lichaam: dat van doelman Arie Rijsdijk. Dit is overduidelijk een gezicht dat op onweer staat! Arie heeft als 33-jarige sluitpost al heel wat meegemaakt in zijn voetballoopbaan. Verliezen vindt Arie één van de meest verderfelijke woorden uit onze Nederlandse taal. Hij is een keeper die heden ten dage ook een prima doelman zou zijn, in de door ons trainersgilde bewierookte moderne spelopvatting. Arie kon namelijk gewoon goed voetballen! Oké, dat overdreef hij soms in een bloedlinke pingelactie waardoor sommige pacemaker-dragers onder de supporters, op een beoogde, ontspannen zaterdagmiddag, ineens te maken kregen met overuren. Je kunt van hem zeggen of vinden wat je wilt, Arie was misschien een rare snijboon, maar keepen kon-ie al de beste! Dat hij tijdens wedstrijden ook aan de publiekelijke vermakelijksfactor dacht maakte zijn uitstraling nóg indrukwekkender. Want waar voetballers wel eens een schot van achter-het-standbeen-langs trappen had Arie daarop een keepersvariant bedacht. Dan gooide hij de bal met z'n rechterarm-achter-zijn-rug-langs naar een nietsvermoedende linksback toe! En dat deed-ie doodleuk met zijn gezicht op recht vooruit gericht! Zoiets heb ik nooit meer op de velden gezien! En was er een strafschop aan de overkant…dan zette Arie een sprintje in en schoot het speeltuig vervolgens vrolijk en glaszuiver achter z'n collega-doelman. Dat heette een zekerheidje! En moest er een doeltrap worden genomen vanaf de grond en de scheids lette even niet op, dan trapte hij het leer met een stalen gezicht geraffineerd uit z'n handen. Dan maakt zo'n bal toch wat meer meters! Hij droeg ook altijd meesterlijke tenue's. Soms compleet in een spierwitte outfit. Dan stak die mooie kop, met brylcreem ingevette, zwarte coupe, daar cool bij af. Wat een uitstraling! Hij was ook enige tijd de privé chauffeur van Cornelis Verolme. Die woonde destijds in Ridderkerk. Dat zullen gesprekken geweest zijn zeg! De scheepswerfmagnaat op de pluche achterbank vragend aan de chauffeur: "En wat heb je zaterdag gedaan Arie?” "Met 2-4 verloren Cor”…..
Nou dat brengt ons terug bij de foto. Arie's rechterhandje ondersteunt nog een tikkeltje, de zich uit een spagaat worstelende Wim Schipper. Peet Brouwer scoorde beide Ridderkerkse doelpunten maar de ontketende Jan van der Lippe was vanmiddag met zijn hattrick het goudhaantje voor de Noordwijkers, 2-4!
Henk Sterkenburg