Geen stilte
Ik had gehoopt dat we na bijna een jaar – zolang is het alweer geleden – ons aangepast zouden hebben aan de lockdown. Ik moet eerlijk bekennen dat de lockdown mij meer vrijheid heeft gegeven in het ondernemen, om dingen te leren en het heeft me enorm geholpen met het schrijven. Daarbij zijn er helaas ook veel irritaties gekomen. Zoals mijn vader die weigert om zachter te praten aan de telefoon als hij met een collega aan het bellen is. Dit is dus ook al bijna een jaar – ik ben er zelf ondertussen al moe van geworden – een discussie punt in ons huis. En hij gaat met de dag harder praten.
Ik denk dat veel mensen zich hier nu in kunnen herkennen. Bijna iedereen werkt thuis en heeft dus ook last van hun luidruchtige ouders, partner, kinderen of huisdier. Jawel, want het is ook heel vervelend als je kat weer eens op je laptop moet gaan liggen zonder enige geldige reden. Simpelweg gewoon omdat het kan.
Er is veel aandacht voor de mensen die het thuiswerken verschrikkelijk vinden en iedereen leeft met ze mee, maar er wordt eigenlijk niet gekeken naar de mensen- die zoals ik - alleen maar het positieve zien in het thuiswerken en daarbij meer werk gedaan krijgen. Zouden we in de toekomst niet wat vaker thuis kunnen blijven werken? Of meer vrijheid kunnen krijgen om ons eigen ding te doen? Ik heb nog niemand in mijn omgeving horen zeggen dat hij of zij minder hard is gaan werken zodra ze thuis zijn, maar juist harder werken en meer gedaan krijgen. Dit zegt dan tussen neus en lippen door eigenlijk wel iets over de gemiddelde werkomgeving.
Ik snap dat het voor sommige mensen onmogelijk is om thuis te werken. Heel de dag allerlei prikkelen om je heen kunnen ook enorm vermoeiend zijn. En je huis is je thuis niet meer, maar ook je werkplek. Waar moet je dan nog naartoe om te ontspannen? Alles is voor de rest dicht.
Ik blijf voorlopig nog wel even thuiswerken – ook tot na de lockdown. Echter hoop ik wel dat tegen die tijd mijn vader heeft besloten om zachter te gaan praten of een gehoorapparaat heeft genomen. Tot die tijd geniet ik van mijn werkplek aan de keukentafel en wacht ik totdat er weer een DHL-bezorger voor de deur staat die mijn pakketjes komt brengen.
Ridderkerkse gezinnen gedupeerd bij de toeslagenaffaire?
In de afgelopen weken werd zichtbaar dat de toeslagenaffaire een ongekende impact heeft op het leven van duizenden gedupeerden. De ChristenUnie wil weten of er ook in Ridderkerk gezinnen wonen die gedupeerd zijn én welke hulp zij vanuit de gemeente krijgen aangeboden.
Daarom heeft de fractie vorige week vragen gesteld aan het college om de raad hier inzicht in te geven. “Het moet mogelijk zijn om snel hulp te bieden. Het kabinet heeft aangegeven hiervoor geld beschikbaar te stellen. Ook de problemen rondom de benodigde gegevens moeten inmiddels op te lossen zijn. Deze gezinnen moeten snel hulp krijgen" zegt het CU-raadslid Erna de Wolff.
De ChristenUnie is ook benieuwd hoe het college staat tegenover het idee om gemeentelijke schulden voor deze groep volledig kwijt te schelden. In meerdere gemeentes – zoals bijvoorbeeld in Rotterdam - gaat men daartoe over. Erna de Wolff: "Dit is wat ons betreft een goed idee, ouders verdienen het om rust en helderheid te krijgen en echt opnieuw te kunnen beginnen".