Lintjesregen en 4 mei
We staan alweer aan de vooravond van de lintjesregen. Voor de tweede keer in een alternatieve vorm. Nog steeds is het niet mogelijk om de lintjes uit te reiken namens de koning in een feestelijke zaal vol feestelijke mensen. Corona houdt ons nog op veilige afstand van elkaar. Maar die lintjesregen blijft een bijzondere gebeurtenis.
Heel vroeger, toen Juliana nog koningin was, en ver daarvoor was het heel gebruikelijk dat mensen die 40 jaar bij dezelfde baas hadden gediend een koninklijke onderscheiding kregen. Automatisch. Dat bestaat niet meer. Nu krijgen alleen nog mensen een lintje die zich belangeloos verdienstelijk hebben gemaakt voor de samenleving. Belangeloos, zonder er zelf beter van te worden. Verbeter de wereld, begin bij jezelf: dat is het adagium dat iedereen die ik in de loop der jaren heb mogen decoreren gemeen heeft. Een bonte stoet bijzondere mensen is aan mij voorbij getrokken.
De mensen werden met een smoes naar het gemeentehuis gelokt op de dag voor Koninginne- later Koningsdag. Daar stond ik ze dan, in vol ornaat, met de keten om, op te wachten. Naar mijn gevoel altijd in een uitbundig oranje zonnetje. Daar, voor de deur, op de rode loper, onthulde ik dan het grote geheim. Een enkele keer was het geheim voortijdig ontdekt, maar veruit het vaakst was men totaal verrast en dus verbijsterd. Iedereen vindt het eigenlijk heel gewoon, datgene wat men vaak jaren en jaren aan vrijwilligerswerk heeft gedaan. Men verwacht daar in het geheel geen lintje voor te krijgen. Heel vaak ook raken mensen zeer ontroerd van de gedachte dat het de koning heeft behaagd. En dat vind ik volkomen logisch. Want het is niet niks, zo’n lintje.
Dat mooie van de complete verrassing ter plekke hebben we in het kader van lintjesregen in coronatijd moeten loslaten. Maar nu u dit leest is het nog een groot geheim. Maandagmorgen worden mijn brieven met de uitnodiging voor de huldiging bezorgd door diegenen die de mensen hebben voorgedragen voor een koninklijke onderscheiding. Theoretisch zou u daar dus nog bij kunnen zitten. Statistisch is de kans groter dat dat niet zo is, want zoals gezegd, je moet wel heel bijzondere maatschappelijke verdiensten hebben wil het oog van de koning daar op vallen. De meeste mensen overkomt dat niet. Maar ik ben er heel trots op dat het oog van de koning op maar liefst dertien Ridderkerkers is gevallen.
We hebben ook goed moeten nadenken over de dodenherdenking op 4 mei. Verleden jaar, toen corona net was losgebarsten, hebben we er voor gekozen om aan te sluiten bij de Nationale Herdenking. Weet u het nog, die indrukwekkende ceremonie op een lege Dam, met een ingrijpende toespraak van onze koning? Dit jaar organiseren we een kleine herdenking, in besloten kring, passend bij de coronamaatregelen. Maximaal 50 mensen kunnen die plechtigheid bijwonen. Die mensen worden speciaal hiervoor uitgenodigd. Natuurlijk denk ik daarbij in de eerste plaats aan direct betrokkenen, zoals onze veteranen.
Twee van onze veteranen van het eerste uur hebben wij onlangs verloren. Ger de Jong, de erevoorzitter van ons veteranencomité, en Leen van Genen, die bij elke gelegenheid zijn eigen gedicht voorlas. Wat zullen wij deze twee geweldige mannen verschrikkelijk missen! Samen met de Rehobothschool en het Veteranencomité onder leiding van Jan Paul Apon, gaan we ons best doen er ook dit jaar, in het klein, een waardige herdenking van te maken.
Anny Attema, burgemeester
