Betrapt door paparazzi?
Zondag 5 mei 1985
Slikkerveer is onder leiding van trainer Piet Roozen aan een knappe inhaalrace in de competitie bezig. Het is vandaag dubbel feest op ‘Het Sliknest'. Allereerst is het ‘Bevrijdingsdag' en bovendien heeft de hoofdmacht zojuist een uiterst lastige hindernis succesvol genomen. Het bezoekende S.V.W. (Steeds Voorwaarts Wilhelmina) is met een verdiende 2-0 nederlaag terug naar ‘Gorkum' gestuurd. In dit SVW doen trouwens geen kinderachtige spelers mee. Anne Smit, Ad van der Gijp en Loek Bijl zijn ‘amateurs' die het klappen van de zweep kennen. Dat feit geeft zo'n zege nog wat extra glans! En het interessante gevolg is dat Slikkerveer na dit duel slechts 1 puntje achterstand heeft op koploper Sparta. De brilstand bij rust kreeg in het 2e speldeel een gunstige wending middels twee fraaie kopgoals. Eerst liet Michiel van de Luitgaren, na een ragfijne voorzet van Leo van Buren zijn roodzwarte aanhang juichen waarna Leo's broertje Edwin, op aangeven van Ronald Harms de eindstand binnen knikte. De ‘streepjes', de stokoude koosnaam van de bezoekers, wisten doelman Bart Melsert van Slikkerveer niet te passeren. En dat brengt ons bij de niet alledaagse actiefoto van ná dit duel. We ontwaren links, de legendarische Slikkerveer-voorzitter Fred Helderman en rechts Bart Melsert. Het mooie van de foto lijkt het onverwachte moment van het ‘schieten' van dit meesterlijke kiekje. Beiden kijken ietwat geschrokken omhoog naar de maker van de foto. Het is warempel net of ze zojuist, stik onverwachts, door een paparazzi-fotograaf zijn betrapt. Er moet een lokseintje van ‘boven' af gekomen zijn. Op de ‘staantribune', de gezellige uitloop van de kantine, heeft de fotograaf zich, ongetwijfeld, tussen wat ‘happende' supporters verschanst om dit heimelijke onderonsje vast te leggen. Maar kunnen we deze prent nu als een actiefoto kenschetsen? Zeker wel! Fred Helderman realiseert zich maar al te goed dat een felicitatie, zo kort na afloop, elke voetballer goed doet! Beide rechterhanden kunnen elk moment in elkaar vlechten en de linkerhand van Fred is ongetwijfeld aan het schouderkloppen! Bart Melsert verdedigde circa 8 seizoenen lang het doel van Slikkerveer 1. Juist deze middag liet hij zijn fans even schrikken. De aanhang had Bart namelijk zo maar niet, één-twee-drie, herkend. De goalie had afgelopen week namelijk een bezoek aan de kapper gebracht met maar één opdracht: ‘doe maar es een matje!' Da's nog een behoorlijke klus geweest voor de barbier want Melsert keepte zowat al zijn wedstrijden met een behoorlijk portie, lang haar. "Oei, wat grappig deze foto, nou het echte verhaal is anders,” biecht de pas met prepensioen gegane Melsert op. "Ik kwam er op zaterdagnamiddag achter dat er wat haren voor mijn ogen hingen. En dat is niet wenselijk voor een keeper. De winkel van mijn vaste kapper Jan Kooiman op het Margrietplein was al gesloten. Mijn vriendin Edith is toen aan de slag gegaan. Helaas had zij niet dat fingerspitzengevoel van kapper Kooiman. In plaats van bijpunten werd het een maaiklus waar tuincentrum Kooiman trots op zou zijn geweest. Wat een boeventronie joh”! En met een dosis humor: "Misschien speelde ik toen wel met een enkelband?” Zijn specifieke keeperskwaliteiten formuleert, de ooit nog 3 jaar bij Slikkerveer als bestuurslid secretariaat functionerende ex-doelman als volgt: ”Ik was het type van de meevoetballende keeper. Géén echte lijnkeeper. Ik stond vooral garant voor een goeie wisselwerking met mijn teamgenoten.” "Het kijken naar wedstrijden van Slikkerveer 1 is er de laatste jaren wel wat bij ingeschoten,” besluit Bart, die zijn ex-trainer Jan Verhoeven roemt als één van de beste oefenmeesters onder wie hij speelde. Tenslotte terug naar de reporter van toentertijd. Hij heeft het in het verslag over ‘Bart-new-wave'. Je kunt natuurlijk zelf wel invullen dat deze prent echt een ‘bewussie' is geweest van de fotograaf. Met zo'n plaatje kun je namelijk ook scoren zónder dat de bal het net raakt. Dit noemen we simpelweg lekker, ontspannen nieuws. Welnu, gelukt, zullen we maar zeggen want we hebben het er vandaag opnieuw over.
Henk Sterkenburg