LEZERS SCHRIJVEN
Veenmol in huis
De vondsten van veenmollen in Ridderkerkse grond intrigeerden mij omdat ik al heel lang er ook eentje in huis heb. De mijne, echter, is dood— en al heel lang ook. Als kind kreeg ik in Slikkerveer blokfluitles in wat toen de 1e C.N.S., en later de Churchillschool heette. In een donkere gang stond iets waar mijn blik altijd bij bleef hangen: een ouderwetse rariteitenkabinet. Ik zag er een grote kalebas, een luipaardenpoot, en potjes met koffiebonen uit de ‘Koloniale verzameling’. Toen jaren later, maar nu alweer zo’n dertig jaar geleden, de school gesloten werd, konden deze spullen gekocht worden. Die kalebas staat nu bij mij op de werkkamer, een kleine opgezette krokodil ook. En ik heb een glaasje met een wel heel vreemd beestje er in: de veenmol. Met zijn lange lichaam, grote kop en nog grotere klauwen dacht ik eerst dat ook dit monstertje in de jungle was verzameld! Het is dan ook fascinerend te weten dat de veenmol, een insect als geen ander, na lange afwezigheid weer deel uitmaakt van de Ridderkerkse natuur.
Kelvin Wilson