En de titel gaat naar...
Slikkerveer - Alblasserdam (deel 2)
Zondag 7 april 1968.
Het is een smerig koude dag aan de Sportlaan. Voor een lentedag had de temperatuur best wat aangenamer gemogen, dan de hooguit 5 graden van vanmiddag. Het is gelukkig wel droog maar er is nog niemand onder de vette mensenmassa die het waagt om zijn of haar binnen-voering uit de jassen te halen. Lekker zo dicht mogelijk bij en tegen elkaar gepropt om nog wat extra warmte te creëren! Want druk is het! Goeiemiddag, wat is dit dan voor een topper! Dit is de replay van de eerder gestaakte mistwedstrijd. Dik 2500 toeschouwers zijn getuige van de ontknoping in de 3e klasse C. Slikkerveer krijgt een laatste kans om de aanstaande gedoodverfde kampioen Alblasserdam alsnog een loer te draaien. Eigenlijk hebben de roodzwarten die spanning een week geleden zelf vergooid door thuis tegen Westlandia niet verder dan 0-0 te komen. En omdat Alblasserdam gewoon doorgaat met winnen bedraagt de kloof tussen de nummer één en Slikkerveer maar liefst 6 punten met nog 3 speelronden voor de boeg. Zelf 3 keer winnen en Alblasserdam dan ook nog eens 3 keer verliezen. Dat is het enige scenario om nog een beslissingswedstrijd te forceren. Slikkerveer stelt haar eigen aanhang niet teleur. Het laat de grote horde meegereisde ‘overkanters' het eerste kwartier peentjes zweten. Henk Wernke schiet een pass van Teus van Vliet binnen en Van Vliet zelf bekroont tellen later zijn onnavolgbare solo met een doeltreffende laatste tik achter Alblasserdam goalie Bas van Schagen. Er is dan nauwelijks een kwartier verstreken en de oranje-witte tegenstander begrijpt dat hun geplande feestje wel eens een weekje uitgesteld zou kunnen gaan worden. Maar, ... een wedstrijd duurt nu eenmaal 90 minuten! En als de kruitdampen zijn opgetrokken en arbiter Van Heijnen het signaal voor een kwartiertje rust geeft hebben de voetballers van trainer Cas Wegman de schade al gerepareerd. Het is vleugelaanvaller Tonny van Tol die, de overigens prima keepende doelman Hans Plaat van Slikkerveer, tot tweemaal toe weet te verschalken. In de tweede acte dompelt dezelfde ‘neusje-voor-de-goal-spits' Van Tol Slikkerveer in rouw met zijn 3e treffer. Zo eindigt deze wedstrijd in 2-3, mede omdat Leen de Ruiter nog een strafschop (gegeven omdat Van Vliet door Hans Kroeze onreglementair van de sokken werd gelopen) over het doel jaagt. Alblasserdam schrijft clubhistorie. Op het middenveld bij de bezoekers steekt ene Wout Plaisier er met kop en schouders boven uit. Hij is de zuivere voeder van menig Alblasserdamse aanval en met name op hem krijgt de thuisclub vanmiddag weinig vat! Wat weet hij zich nog van deze historische kraker te herinneren? "Nou heel veel! Het was voor ons namelijk een historische kampioenschap. Onze burgemeester Vijgeboom was zelfs getuige van deze pot. Weet je trouwens dat deze wedstrijd al eerder was gespeeld maar toen gestaakt werd vanwege de mist?” Wout Plaisier (83) werd geboren in Oostendam. Via de Sikkerveerse Ambachtsschool behaalde hij zijn diploma-scheepstimmerman, waarna hij bij scheepswerf Pot jaren achtereen dat diploma in de praktijk etaleerde. Saillant détail: tussen 1986 t/m 1989 werd Wout 3 seizoenen achtereen zélf trainer van Slikkerveer. In het seizoen 87/88 promoveerde hij als eindverantwoordelijke met zijn roodhemden naar de 1e klasse. "Dat was toch uit mijn trainersloopbaan wel het meest in het oog springende succes. Wat een mooie tijd zeg! Ik heb veel vrienden over gehouden uit die tijd. De beste amateurspeler met wie ik heb samen gewerkt vraag je? Dat is toch wel Leo van Buren. Die heeft ook nog een mooie profloopbaan gehad. Maar bij Papendrecht had ik Frans Lutjeboer in mijn ploeg. Die kon ook vreselijk goed voetballen.” Tenslotte terug naar de foto. Hans Plaat onderschept hier een aanvalspoging van de aanstaande kampioenen. Kees van der Steen geeft de doelman rugdekking en achter Kees hoopt Alblasserwaarder Jan Slavenburg op een misser. Cor van der Wal (links) en, Wim Hagendijk (2e van links) controleren het spelmoment nauwlettend.
Henk Sterkenburg