IN MEMORIAM Jan Koerselman
Augustus 1986 werd ik opgenomen in de huisartsengroep Slikkerveer/Bolnes als 7e lid. Het was nog de tijd dat een aantal echtgenotes assistente was, wij onze diensten zelf deden en bij elkaar aan huis vergaderden. De groep bestond uit Henk Wienen, Jan Koerselman, Etty Tjong-Ayong, Jaap van der Knaap, Payo Petrov, Christiaan van Heukelem en ondergetekende. Het voelde als een warme deken. De collegialiteit en persoonlijke betrokkenheid waren groot. Hierbij waren Jan en zijn vrouw Tineke bijzonder belangstellend en altijd bereid om te helpen. Ook gingen wij wel eens bij hen eten. Dan zorgde Tineke, die heel goed kan koken, voor een overheerlijke maaltijd.
Jan en Tineke waren bijzonder harde werkers. Vroeg beginnen en tot laat doorgaan. Als huisartsen echtpaar, maar ook in het sociale leven. Patiënten die extra aandacht nodig hadden, namen zij persoonlijk onder hun hoede. Bij geboorte kwamen zij altijd feliciteren en bij overlijden altijd condoleren. Zelfs nadat Jan gestopt was als huisarts.
Op nascholingen was Jan altijd aanwezig. Het huisartsenwerk was voor Jan wat te beperkt, dus specialiseerde hij zich in acupunctuur, homeopathie en misschien nog wel andere aanverwante vakken. Naast het huisartsen werk nam Jan ook de tijd om te sporten. Met een collega uit Bolnes stond hij regelmatig op de tennisbaan.
Een leuke anekdote: Op een dag had Jan aan het einde van de dag nog een patiënte een behandeling gegeven en moest zij nog even rusten om de behandeling in te laten werken, hij zou haar dan na een bepaalde tijd verlossen van diverse naaldjes. Door de gedrevenheid van Jan die daarna zou gaan tennissen met zijn collega was hij de patiënte helemaal vergeten… Omdat ik na 6 uur dienst had werd ik gebeld (zij heeft waarschijnlijk de telefoon op het bureau van Jan gebruikt) door een mevrouw die vertelde dat ze bij dokter Koerselman zat met allerlei naaldjes. Ze had op de deur geklopt maar er werd niet gereageerd en zij wilde wel graag uit haar benarde positie verlost worden. Gelukkig kon ik Jan via de echtgenote van de collega met wie hij aan het tennissen was, laten waarschuwen, waarop hij spoorslags mevrouw uit haar benarde positie kwam bevrijden. Jan was dan wel zo dat hij direct excuses aanbood en daarna mij nog even belde om te bedanken voor de hulp en uitleg te geven over het ontstaan van de situatie.
Als ik als beginnend arts met een uitzonderlijk moeilijke situatie werd geconfronteerd kon ik bij Jan terecht. Zijn advies was dan kordaat en adequaat. Op onze bijeenkomsten als huisartsen was naar de mening van Jan de vergadering niet afgerond als er niet twee moppen waren verteld. Jan wist er altijd wel een aantal te vertellen. Verder moest er ook een wetenschappelijk nieuwtje gedeeld worden. Om hier niet alleen voor te staan zorgde hij ervoor dat we dit bij toerbeurt deden, zodat het wetenschappelijk pijl van handelen op niveau bleef.
Jan stond erom bekend dat hij gek was op auto’s en er veel vanaf wist. Hij adviseerde mij, toen hij hoorde dat ik een andere auto zocht: Neem een Amerikaanse Ford, een prima auto, veel accessoires standaard en een goede prijs. Zo gezegd zo gedaan en het bleek een prima advies.
Jan bleef goed op de hoogte van de ontwikkelingen in de geneeskunde. Diverse tijdschriften werden doorgenomen en nascholingen gevolgd. Als je met Jan sprak dan wilde hij in korte tijd alles tegelijk vertellen waarbij hij dan regelmatig over zijn eigen woorden struikelde. Tineke liet hem dan eerst rustig zijn gang gaan en zorgde er daarna voor dat alles in goede banen werd geleid.
Na een lang ziekteproces waarin Jan steeds weer moed hield, is hij uiteindelijk uit dit leven weggenomen. We wensen Tineke, de kinderen en kleinkinderen veel sterkte en Gods zegen en kracht toe nu zij hun geliefde moeten missen.
We zullen hem missen.
Collega huisarts Henk Stolk