LEZERS SCHRIJVEN

Gemiste kans

Vanaf halverwege vorige week lopen we dagen achter elkaar over een met resten grond en blubber vervuild trottoir of rijden we met de auto of op de fiets al slalommend langs tractor met aanhanger en graafmachines. Er is groot onderhoud in de straat. Een behoorlijk groot aantal diepe gaten wordt gegraven, dikke palen met daartussen diverse mooie, al grote, soms nog met mooie herfstgekleurde bladeren bomen de grond in gestampt. Via via krijgen we het bericht dat de bomen niet zomaar geplaatst zullen worden, maar op woensdag 10 november onderdeel van de verplaatste Boomfeestdag zullen zijn. Wat leuk! Het nieuws bereikt de kinderen in de buurt al snel en enthousiast worden er plannen gemaakt om bij het feest aanwezig te zijn. Een bijzondere gebeurtenis in onze eigen wijk! In aanloop naar de Boomfeestdag zien we nagenoeg alle bomen de grond in gaan. Op de voormiddag van het feest verschijnen uit het niets drie vlaggenstokken langs de kant van de weg. Wat worden de kinderen enthousiast! We gaan er toch wel kijken hé?
Maar helaas.. De Nationale Boomfeestdag in Ridderkerk is er alleen maar voor een klein select groepje basisschoolleerlingen, ’s morgens om 9.00 uur. Niet voor de omwonenden, niet voor de jongere generaties. Vanmiddag als ze uit school komen zullen ze zien dat het ‘feest’ al is geweest, dat er voor hen bij het hele gebeuren geen leukigheid aan te pas is gekomen. Een gemiste kans.
Betrek bij een dergelijke belangrijke groenvoorziening ook eens de buurtkinderen en eventueel de omwonenden. Maak er écht een feestje van: verspreid een folder met het belang van meer groen in de buurt. Geef de kinderen stekjes, zaadjes, ecologische zaaibakjes, een bouwbeschrijving voor een insectenhotel of iets voor het verzorgen van vogels in de winter uit en geef ze hiermee verantwoording voor hun inbreng in het onderhouden van hun eigen kleine stukje natuur. Naar mijn idee is het een gemiste kans om met dit project direct (nog meer) bewustwording bij een groter publiek te creëren.

M. de Heer


Tekenen van hoop!

Ik was, doordat mijn huis er aan grenst, de laatste weken getuige van een vrolijk makend gebeuren aan de Visvliet. Hardwerkende groenexperts bereidden de komst van nieuwe bomen voor en veranderden daaropvolgend de Visvliet in een prachtige bomenlaan. Hartelijk dank gemeente! Wat zal het geweldig zijn om die bomen de komende jaren te zien groeien. Bomen, die een schuilplaats zullen worden voor vogels. Bomen die schaduw geven. Bomen die, zomaar gratis, CO2 opnemen en zuurstof teruggeven. Kortom, bomen waar je blij van wordt. 

Het zette me aan het overpeinzen. Als ik op mezelf let, maar ook als ik m’n oor te luisteren leg en m’n ogen de kost geef merk ik dat er gevoelens van angst, onzekerheid en onvrede heersen in de maatschappij. En die gevoelens zoeken een uitweg. We protesteren, verwensen, mopperen, zeuren, beledigen wat af met z’n allen! Daarbij moet vooral de overheid het ontgelden. En ja, er worden heus fouten gemaakt, maar hóe goed onze regering, burgemeester, wethouders, ambtenaren en raadsleden ook hun best doen, het blíjven zakkenvullers en totaal onbekwame mensen, die werkelijk nooit rekening houden met de belangen van ons, burgers. Intussen hebben we allemaal wel gemerkt dat schelden misschien wel eventjes oplucht, maar ons eigenlijk iedere keer nóg ontevredener maakt.

Maar het kán anders! Ik droomde ervan. In die droom worden we allemaal een boom! We worden allemaal mensen, die zóveel vrolijkheid en tevredenheid uitstralen dat anderen er blij van worden. We worden mensen bij wie anderen eventjes kunnen schuilen als ze lijden onder de keiharde klappen die het leven soms uitdeelt. We worden mensen die schaduw geven, waarin anderen zich op hun gemak voelen. We worden mensen die de verstikkende dampen van angst, onzekerheid en wantrouwen omzetten in zuurstof, schone lucht waarin de ander opademen kan. Zonder al te veel moeite kan deze droom toch werkelijkheid worden? Wát is er nou fijner dan dat we elkaar gelukkiger maken. Bomen, tekenen van hoop.

Leo Plaisier
(uit Drievliet, om verwarring met mijn naamgenoot uit Bolnes te voorkomen)