Herinnering van een schoolmeisje aan WOII in Bolnes
Naar aanleiding van het schenken van haar feestrok aan de Oudheidkamer vertelde mevrouw Van Gemerden-van den Bolsem dat haar herinneringen aan de oorlog “weinig opzienbarend” waren. Ze zijn daarom niet minder waardevol. Soms zijn het kleine dingen die later van belang blijken te zijn.
Nadat ik op 10 mei 1940 ’s morgens wakker was gemaakt, wilde ik zo snel mogelijk naar school want de juffrouw van de tweede klas zou deze dag gaan trouwen. Deze dag en ook de volgende dagen zouden anders verlopen dan ik had gedacht. In Bolnes hoorden we op 14 mei bommen vallen op het centrum van Rotterdam. Voor een achtjarige veranderde er niet veel in mijn leven. Mijn vader werkte bij Boele en ons gezin kende geen armoede. De ouderen hadden wel zorgen natuurlijk, maar die drongen bij mij als schoolkind niet zo door. Mijn vader had met mijn opa samen een volkstuin gehuurd. Met de opbrengst daarvan werd ons menu aangevuld. In het laatste oorlogsjaar was het moeilijker de magen gevuld te krijgen. In de Hongerwinter gebruikte mijn vader de motor van de elektrische wasmachine om tarwe voor anderen te malen. Zo konden wij soms wat brood bakken. Het deeg werd vermengd met bietenpulp. Aan het eind van de Hongerwinter bestond onze warme maaltijd soms alleen uit soep waarin enkele koolbladeren dreven. Wat was ik blij met een winterpeen om de honger tijdelijk te stillen als ik naar de openbare lagere school aan de Ringdijk liep. Toen er na de oorlog een nieuwe openbare school gebouwd was, kwam ik te wonen in een lokaal van de oude school waarin ik zelf les had gehad. De kantine van scheepsbouwer Schram was daar toen ingetrokken en ik was de beheerder geworden.
Terug naar de oorlog. Ik zie een kleine felle Duitser op de fiets door Bolnes rijden om te controleren of er niemand op straat was tijdens spertijd.
Kleding was moeilijk te krijgen. Mijn moeder was gelukkig handig in het vermaken en verstellen van kleding. Ze maakte bijvoorbeeld van een versleten grote jas een kleine jas. Na de lagere school ging ik naar de industrieschool en volgde daar de opleiding tot naaister.
Toen mijn vader in januari 1945 bij het Feyenoordstadion in Rotterdam klaar stond om naar Duitsland te worden vervoerd, merkte een collega van Boele op dat hij eerst gekeurd moest worden i.v.m. zijn hartprobleem. Er kwam geen dokter. Mijn moeder vond hem daar de volgende dag en samen zijn ze naar huis gelopen. De cardioloog keurde hem inderdaad af.
De eerste dagen na de bevrijding was het onrustig in Bolnes. Op 8 mei 1945 liep ik achter de wagen aan die moffenmeiden van Bolnes naar Ridderkerk zou brengen. Ik mocht van mijn moeder zo ver niet mee. Gelukkig deed ik dat ook niet en daardoor heb ik het drama op de Donckselaan niet meegemaakt.
Er staat me nog een ander beeld voor ogen. Een groepje jongeren stond voor de deur van een NSB’er te scanderen: ‘Haal neer die vlag. Haal neer die vlag!’ De vlag was uitgehangen door de inwonende schoonzoon die niet van de NSB was.
Toen werd het tijd om feest te vieren. Net zoals mandolineclub Jubal trok ook de mandolineclub onder leiding van de heer Scheurwater op een wagen door Bolnes.
Wie helpt ons aan spullen voor Pinkstermarkt?
Het is nog maar april, maar toch wordt er reeds nu aandacht gevraagd voor de naderende Pinkstermarkt in de Oudheidkamer aan de Kerksingel. De organiserende werkgroep is naarstig op zoek naar zaken om de nodige kramen te vullen. Voor de mensen thuis een reden te meer om die zolder, kelder, schuur of berging eens in te duiken en versteld te staan wat u allemaal nog heeft, niet gebruikt en ongetwijfeld kwijt wilt. U moet dan vooral denken aan curiosa, sieraden, handwerk, puzzels en speelgoed. U maakt deze stichting er heel blij mee.
Tijdens de openingsuren van woensdag t/m zaterdag van 13.30 tot 16.30 uur zien de baliemedewerkers u dan ook graag langs komen. Tevens kunnen afspraken worden gemaakt op tel.nr 0180430615.