Boksers met Parkinson sterker met muziek
Zes sporters met de aandoening Parkinson, gingen 27 maart in Ridderkerk aan de slag met muziek. In zes bijeenkomsten ‘proeven’ van instrumenten. De jongste is 46 jaar en de oudste 83 . Allen hebben iets met muziek. De een drumde vroeger de ander danst nog steeds. Muziek maken als medicijn tegen de hersenziekte roept niet alleen gevoelens op, het maakt ook blij. Muziek verbindt ook. De muziekstijlen van de sporters lopen wel uiteen van klassiek tot metal, ofwel van licht tot zwaar. Maar dat is geen issue. Mooi toch!
Net als bij de tweewekelijkse non-contact bokstrainingen voor deze doelgroep, staat plezier voorop. Maar ook wordt er gewerkt naar resultaten toe, omdat net als de sport ‘muziek en ritme’ ons brein kunnen activeren: “Door muziek als medicijn in te zetten, kunnen motorische, cognitieve en spraakproblemen verbeteren.”
'De Boksband'
Onder begeleiding van muzikant Charl Delamarre, traden de deelnemers het leslokaal in het gemeentehuis Ridderkerk binnen, waar de stoelen en lessenaars al netjes stonden opgesteld. Charl stelde zich voor, deelde mapjes uit waarin muzieksongs zaten en ging aan de slag. ‘De Boksband’, zoals Roxanne de groep noemde, trapte af met zingen van bekende songs. De Beatles kwamen als eerste voorbij met ‘My Sweet Lord’, opgevolgd door Elvis met ‘Can’t Help Falling in Love’. De sfeer was al snel ontspannen. In de tweede workshop schoof Joia Rath aan. Joia (zangeres en liedjesschrijver) begon met ademhalingsoefeningen. Zij ging aan de slag met de houding en het strottenhoofd en al snel ging de letter ‘M’ rond als klank. Bijna een yogaoefening. Maar ook kwam de kerstman voorbij met de oefening ‘ho-ho-ho’. Een ieder deed het voor. Vibrato en warmte van de stem werden ook aangehaald, omdat deze elementen bij een aandoening kunnen gaan meespelen. Met de Pasen er tussendoor, kwam de les met tastbare instrumenten. De ukelele en djembés, eitjes en de tamboerijn kwamen aan bod. Zo werd ‘Radar Love’ van The Golden Earring uit de kast getrokken en deed iedereen mee op het ritme.
Achter drumstel
Nu even geen ‘Halleluja’ zingen, maar drummen. Charl heeft Marlon Pichel erbij gehaald. Deze Rotterdamse zanger en drummer, bleek ook een prima keuze. Een drummer pur sang. Een ieder werd er blij van, want fysiek aan de slag gaan met een instrument, was ook een van de doelen. Met de uitleg van wat ritme is en kan doen, naar een kleine opschaling. De basis is gelegd en met ‘ollekebolleke’ gingen we verder. Een ieder op z’n eigen manier met een drumstel. Van base en snare naar toms erbij. Met Queen (We Will Rock You) op de achtergrond ging het langzaamaan nog beter. Maar ook later met The Free (All Right Now) bleek dat ritme er bij iedereen snel in zat. Een fantastische ervaring, dat mag gezegd worden.
Na zes mooie ochtenden waren de reacties van de sport-muzikanten lovend en vertaalden zich in een ‘beter omgaan met de stem, meer volume in de stem, coördinatie van handen en voeten verbeterd, met de groep samen plezier maken onder deskundige muzikale leiding. Zie het als therapie. Dit smaakt dus naar meer!