De vroeger vlasschuur van Piet van Nes
De vroeger vlasschuur van Piet van Nes

Engelsen en Canadezen in Rijsoord

Algemeen

1940, Duitse militairen werden ingekwartierd in de vlasschuur van Piet van Nes aan de Rijksstraatweg, nu anno 2013 in gebruik als appartementen gebouw “de Jonge Jan”. Officieren werden in de tegenoverliggende huizen ingekwartierd. 

rubriek Stichting Oud Ridderkerk

De slaapkamer van mijn ouders werd gevorderd door betreffende officieren. Mijn ouders moesten naar de zolder en dat in een gezin bestaande uit elf personen. 7 jongens, 2 meisjes en vader en moeder. Zus Annie, de oudste was 16 jaar oud. Geboren 15 november 1924. 

Konijnenhuidjes

Konijnenhuidjes moesten worden afgegeven, bestemd voor voering in de soldatenkleding van de soldaten die naar Rusland moesten. Tegen overtreding hiervan werd streng opgetreden. Annie echter prepareerde de huidjes voor vrienden en kennissen. Ze maakte er jasjes van, handkappen voor aan het fietsstuur, moffen (handwarmers), mutsen, handschoenen enz. Onder de ruimte van het bed, waar de Duitsers sliepen, had vader stokken gemaakt. Daarop werden de huidjes gehangen om te drogen. Deze werden opgehangen bij afwezigheid overdag van de Duitsers. Zodoende sliepen ze boven de verboden huidjes.

Kampeerbedden

Begin mei 1945 zijn de Duitsers verdreven en werden de Engelsen en Canadezen in de vlasschuur van Piet van Nes gelegerd en de officieren in de tegenovergelegen woningen. Zodoende kwamen nu bij ons in huis, drie Engelse officieren. Deze officieren vorderden geen slaapkamer, zoals de Duitsers deden. Zij brachten zelf een kampeerbed mee. Een van deze officieren was Basil George Rabbitts. Basil vond Annie wel aardig en andersom Annie , Basil. 

Basil en nog anderen moesten door naar Zeeland, mijnen opruimen. Tegen vader zei Basil: als ik terug kom, neem ik Annie mee. Daar stemde vader mee in, met de gedachte, die komt toch niet meer terug. Hij kwam echter wel terug. Ze hadden de Duitse krijgsgevangenen, die tenslotte zelf de mijnen hadden geplaatst, ze ook op laten ruimen. De Engelsen keken toe.

Sigaretten voor ringen 

En toen kwam Basil terug. Voor vader een teleurstelling, want dit betekende dat moeder zonder hulp kwam te zitten met nog acht kinderen, waarvan de tweede dochter juist 6 jaar was geworden. Tien juni 1945 zijn Annie en Basil verloofd. Daar Basil zelf niet rookte, had hij veel sigaretten gespaard. Voor 400 sigaretten had hij de verlovingsringen kunnen bemachtigen. In Engeland kocht Basil Satijnen stof, waar Annie de bruidskleding van vervaardigde. Ze trouwden 28 mei 1946 in het gemeentehuis te Ridderkerk. De Kerkelijke huwelijksbevestiging vond plaats in de Ned. Herv. Kerk te Rijsoord door Ds. Lefeber, waarna ze zich vestigden in Engeland. 

Basil overleed op 28 mei 2006, precies 60 jaar later op hun trouwdag, op 86 jarige leeftijd. Annie woont nog steeds in Engeland, in redelijke goede gezondheid, in een verzorgingstehuis te Addlestone nabij Londen, anno april 2013. Er werden uit dit huwelijk twee dochters geboren, twee kleinkinderen en één achterkleinkind.

A. de Mik, Ridderkerk 2013

Advertenties uit de krant