Column Nina: Het doek valt

Nu wisten we natuurlijk al dat Ajax slechte verliezers waren, maar na een zelfdestructieve opmerking van de perschef van Ajax, laten ze toch weer hun ware aard zien. Afijn, dat scheelt de media toch ook weer minder werk.

Op zaterdag 12 februari kwam er een bericht online waarin stond dat de perschef van Ajax ‘het jammer vond dat vrouwen naar de pers waren gegaan zonder toestemming’. Hij prees de vrouwen die besloten hadden om dit niet te doen, meldt NRC. In eerste instantie dacht ik dat het een satire nieuwsartikel was van De Speld, maar tot mijn grote verbazing is dit toch echt daadwerkelijk gezegd. Uiteraard een nogal mislukte poging, op zijn zachts gezegd, om hun eigen hachje te redden. Als perschef zou je moeten weten hoe je aan schadebeperking doet in de media, niet eraan bijdragen.

Het probleem met deze opmerking is, is dat het een misselijkmakende poging is om de vrouwen, die naar de media zijn gestapt om hun verhaal te doen wat hun overigens goed recht is, een schuldgevoel aan te praten. De perschef heeft gebruik gemaakt van de natuurlijke denkwijzen van de vrouw die al eeuwen in ons zit. We voelen ons altijd schuldig, ook al het niet onze schuld is.

En je kunt natuurlijk denken dat je deze verhalen nu wel een keertje zat bent. Dat deze vrouwen naar de media zijn gestapt voor aandacht, omdat ze niet kregen van die mannen wat ze daadwerkelijk wilde, maar houdt even in gedachten dat deze verhalen er altijd zijn. Dat dit soort dingen dus altijd gebeuren. Omdat slachtoffers al die tijd hun mond hebben gehouden, betekent het niet dat seksueel grensoverschrijdend gedrag niet gebeurde.

Er is niets mis met vrouwen die besloten hebben om naar de pers te stappen om hun verhaal te doen. Het is hun goed recht. Als je slachtoffer bent van seksueel overschrijdend gedrag, en de dader in kwestie een man met macht is, dan mag je altijd ergens je verhaal doen. En door het nu op deze manier te doen, pak je een stuk van je eigen macht terug.

De daders zijn op hun teentjes getrapt omdat ze na al die jaren hun act niet meer kunnen spelen. Het zijn huilende kleuters die hun zin niet krijgen.

Het doek valt langzaam voor de mannen met macht.