Column Youri: Ramadan

Vorige week was ik mijn werk aan het doen als pizzabezorger. Ik stond in de lift van een appartementencomplex om met een paar pizza's naar de zesde verdieping te gaan. Net voordat de deuren dicht gingen stapte er een man in.
''Zo dat ruikt lekker.'', zei hij.
''Wilt u een stukje?'', vroeg ik voor de grap.
''Nee bedankt, ik doe mee aan de Ramadan.''
Dat verklaart waarom mijn Turkse kapper tijdens mijn knipbeurt eerder op de dag niet zo lekker uit zijn mond rook. 's Middags zocht ik op of ze tijdens de Ramadan ook kauwgom mogen eten. Nee, dat mag dus niet. Je tandenpoetsen wel, maar na een uur ruik je weer alsof je de drol van je hond hebt opgegeten. Al mag dat ook niet natuurlijk.

De man uit de lift had ook de hele dag gewerkt. Hij kon niet wachten tot zonsondergang. Ik vraag me af hoe die mensen dat een maand lang doen. Een hele dag werken zonder eten, maar nog belangrijker: zonder water. Ook is het in deze tijd van het jaar warm en zijn de dagen lang. In de winter zou je eerder kunnen eten.

Hier in Nederland wordt er geen rekening mee gehouden zoals in Marokko. Laten we Ridderkerk even vergelijken met Rabat, een Marokkaanse stad. De werkdagen zijn daar ingekort van negen tot drie en de café's en restaurants sluiten overdag hun deuren. De straten zijn er uitgestorven. Hier in Ridderkerk gaat alles uiteraard gewoon door en je wordt niet opgepakt als je op straat stiekem een sigaretje rookt. Wel als je het in een rookvrije zone doet natuurlijk. In Marokko kan je zes maanden de gevangenis in als je deze maand wordt betrapt op eten, drinken of roken in het openbaar.
Voor de moslims in Nederland is het dus extra lastig om vol te houden en daar heb ik respect voor. Hier in Nederland wordt er geen rekening mee gehouden en kan je zomaar een pizzabezorger met lekker eten tegenkomen in de lift. De mensen om je heen gaan verder met hun leven, terwijl in Marokko iedereen zijn leven op een laag pitje heeft staan. Nee, Ridderkerk is niet het ideale dorp om te vasten. Gelukkig is het vandaag de laatste dag...