Nina: hoe nu verder?

De afgelopen weken had ik het er met mijn familie over hoe Rotterdam vroeger was. ‘Niet veel anders dan nu eigenlijk, maar toen was het een hele andere tijd’, kreeg ik als antwoord. ‘Groene Hilledijk was the place to be’. Als je dit hoort, probeer je je toch voor te stellen hoe hartje Rotterdam er een paar decennia geleden uitzag. Ik ken Rotterdam zelf niet anders dan een luidruchtige stad waar veel mensen samenkomen. Maar ik ken de Groene Hilledijk niet als the place to be.

Het is bijna ondenkbaar hoe snel steden eigenlijk veranderen. Ik kan beter zeggen; hoe snel de wereld verandert. Rotterdam van twintig jaar geleden is absoluut niet de Rotterdam van anno 2021. De wereld verandert en snel, maar wij ook.

Soms sta ik er niet stil bij hoe snel je verandert als persoon. Een gebeurtenis die vandaag gebeurt kan ervoor zorgen dat je compleet verandert als mens. Je denkwijze wordt anders en je bent niet meer hetzelfde als vijf minuten geleden. Het hoeft niet eens een gebeurtenis te zijn, het kan zelfs als een gesprek zijn wat je hebt met iemand. Voor je het weet ben je ook niet meer de persoon die je was twintig jaar geleden of zelfs vijf minuten geleden.

Doordat we veranderen, veranderen de personen die we dichtbij ons houden ook. Vrienden waarvan we dachten dat ze altijd bij ons zouden blijven, zijn opeens niet meer de personen waar je mee klikt. Dit is een confronterend proces waar je doorheen moet als je ouder wordt, of eigenlijk als je verandert. Sommige mensen veranderen namelijk niet met je mee. Hoe graag je dat misschien ook zou willen.

En ik vraag mezelf af hoe het komt dat niet iedereen met je mee verandert. Hoe komt het dat sommige mensen als het ware blijven ‘hangen’ voor je gevoel?

Soms is het beter om elkaar vaarwel te zeggen en te bedanken voor de tijd dat jullie er voor elkaar waren. Als je in elkaars leven moet zijn, dan ben ik ervan overtuigd dat je elkaar later wel weer tegenkomt. Maar voor nu, als je met elkaar praat en merkt dat de energie toch anders is geworden tussen jullie, ondanks dat je zo hard hebt geprobeerd het niet te laten gebeuren, komt die ene gedachte toch naar boven glippen die je al een tijd aan het onderdrukken bent:

‘Hoe nu verder?’.