Column Sem: The King of Rock ‘N Roll

Vorige week stond er op de voorpagina van de Combinatie een kort artikel met als titel ‘Elvis leeft in Ridderkerk’. Er stond in dat er afgelopen november twee uitverkochte shows m.b.t. Elvis Presley en dat er in het weekend van 13 januari wederom twee keer een volle zaal was voor imitatoren van Elvis. Ik was er zelf niet bij, maar ik kan alsnog best wel meepraten over Elvis. 

 Voor veel van mijn leeftijdgenoten zal Elvis niet veelzeggend zijn. Het is simpelweg te ‘ouderwets’ voor mensen van generatie Z. Die luisteren vooral naar muziek van deze tijd. Echter zouden ze wel moeten weten wie Elvis Presley was. Bij mij thuis is er vroeger ook genoeg aan gedaan om dat bij mij voor elkaar te krijgen. Ik zou wel kunnen zeggen dat het er met de paplepel is ingegoten.  

 Ik ben zelf niet perse fan van Elvis. Ondanks dat hangt mijn hele huis er zowat vol mee. Als je vader fan is, dan moet je wel. Niet dat ik het erg vind, maar soms dacht ik wel: “daar gaan we weer”. Als kind vond ik het wel erg leuk om mijn vader daarmee te plagen, door bijvoorbeeld door de muziek heen te zingen. Tegenwoordig zou ik eerder meezingen. Dat tilt de muziek natuurlijk naar een nog hoger niveau (maar niet heus). 

 Als ik niet met muziek van de vorige eeuw was opgegroeid, was mijn muzieksmaak waarschijnlijk anders geweest, dus ik ben er eigenlijk best tevreden mee. Als ik iemand tegenkom die Elvis Presley niet kent, zou ik echt raar opkijken. Of je het luistert of niet, de echte legendes zou je wel moeten kennen. Als mensen hem niet kennen, kunnen ze altijd nog in Ridderkerk naar imitatoren gaan. Misschien dat ze toch overtuigd worden dat muziek van vroeger niet zomaar iets is.