Pleisterplaats Van Kekem (deel 10)

rubriek Stichting Oud Ridderkerk

Tegen de verwachting in werd de automatisering bij Van Kekem geen succes. Veel bezoekers vonden de automatisering onpersoonlijk en reageerden onwennig op de automaten. In tegenstelling van het gevolgde Duitse-voorbeeld, schrok het veel bezoekers af. Hierdoor verminderde de omzet sterk. Uiteindelijk wogen de gedane hoge investeringen - niet op tegen de lagere personeelskosten.

In de jaren zestig werden door Rijkswaterstaat plannen gemaakt, voor de verbreding van de Rijksweg, en de aanleg van de wegenruit rondom Rotterdam. Naar deze grootse plannen moest de Pleisterplaats worden afgebroken.
Door de Stichting ‘Les Routiers Europees’ werd in een telegram aan de Regering, hun verontrusting uitgesproken over de sluiting van de Pleisterplaats: “De stichting zegt respect te hebben tegen de bezwaren, uit wegen- en verkeerstechnisch oogpunt, tegen handhaving van de Pleisterplaats. Maar meent dat uit het oogpunt van sociale belangen voor de chauffeurs, in de onmiddellijke omgeving een pleisterplaats beschikbaar dient te zijn en te blijven”.

Handtekeningenactie

Door de vrachtwagenchauffeurs werd een handtekeningenactie voor een nieuwe pleisterplaats opgezet. Over het verdwijnen van de Pleisterplaats zijn zelfs Kamervragen, aan de Minister van Verkeer en Waterstaat gesteld.
De sluiting van de Pleisterplaats betekende een omvangrijke kapitaalvernietiging. Er was bij de bouw, vernieuwingen en het onderhoud veel geïnvesteerd. In de bestuursvergaderingen van Van Kekem liepen de spanningen en emoties hoog op. Vanwege zijn gevorderde leeftijd wilde Johannes van Kekem, zich door Rijkswaterstaat uit laten kopen - maar Cock van Kekem zag zijn toekomst in een nieuwe pleisterplaats bij Ridderkerk. Uiteindelijk is er geen nieuwe pleisterplaats gekomen. Op 28 juni 1974 sloot de Pleisterplaats definitief de deuren. Bij de sloop in 1975 kwam er een roemloos einde aan de ‘Pleisterplaats Van Kekem’.